ဝုန်းခနဲ ရွာချလိုက်သော မိုးကြောင့် မြင့်ခိုင် ပြန်မည့်ဆဲဆဲ ဝတ်ထားသော ယူနီဖောင်းပင်ပြန်ချွတ်ရတော့မလို၊
“ပြန်တော့မယ်ဆိုမှ မိုးကလည်းရွာလိုက်တာနော် တပ်ခွဲမှုး”
“ဟုတ်ပါ့ စာရေးမရယ်…ကျွန်တော်ပြောင်းလာထဲက အချိန်မှန်ကို ရွာတော့တာပဲ”
“တပ်ခွဲမှုး…ဒီမှာ လစာစာရင်း”
“သြော် အင်း အတော်ပဲ…ဒါလေးစစ်ပြီး မိုးတိတ်တော့ပြန်လို့ ရတာပဲ”
“ကော်ဖီသောက်ဦးမလား တပ်ခွဲမှုး”
မဖြူ ပြောလဲပြော ထမိန်ကို တပ်ခွဲမှုးရှေ့ ဖြန့်ဝတ်ပြလိုက်သည်။ စည်ပင် ထမိန်ပြောင်အောက်မှ မဖြူ အဖုတ်ကြီးက ဖောင်းပြီးကားထွက်နေသည်။
“ဟုတ်..အင်း ဖျော်လိုက်လေ ကောင်းတယ်.. မိုးအေးတော့ ကောင်းတာပေါ့”
မဖြူထွက်သွားပြီး မြင့်ခိုင် စဉ်းစားလိုက်သည်။ အင်းဒီ စာရေးမကြီးက ငါကြားထားတာနဲ့ တူနေပြီ။ မိမိမှာ အသက် ၃၈နှစ်ပင်ရှိသေးသော်လည်း ဒီစည်ပင် သန့်ရှင်းရေးအလုပ်ကိုလုပ်လာတာ ၁၀-နှစ်ကျော်နေပြီ။ မိန်းမနှင့် ပတ်သက်လာလျှင် အမှိုက်လှဲသော သန့်ရှင်းရေးမ၊စားရေးမ၊ ဗိုလ်မှုးကတော်၊ ဌာနမှုးကတော် ကအစ မစားဖူးတာမရှိ။ ကြီးမားရှည်လျှားသော လီးကြီးက မိန်းမတိုင်း တစ်ခါလိုးခံဖူးသည်နှင့် တမ်းတမ်းစွဲကာ နောက်တစ်ခါ လိုးခံရန် အသင့်ပင်။ တိုင်တာတောတာဖြစ်ဖို့ဆို ဝေလာဝေး ၊ ဒါက မိမိ၏ မွေးရာပါ လက်ဆောင်ကြီးကြောင့်ပင်။
မဖြူ တစ်ယောက် စားသောက်ခန်းထဲဝင် မပူမအေးရေနွေး တစ်ဖလားကိုယူ ၊ အရင်တပ်ခွဲမှုးများအားလုပ်နေကြအတိုင်းလုပ်ရန် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ပေါင်လယ်လောက်ထိ ချွတ်ချပြီး သေးပေါက်သလို ငုတ်တုပ်လေးထိုင်၊ အောက်တည့်တည့်တွင် ကော်ဖီဖျော်ရန်ယူထားသောခွက်အလွတ်ကိုထား၊ မပူမအေး ရေနွေး နွေးနွေးကို မိမိအဖုတ်ပေါ်ဖြေးဖြေးခြင်းလောင်းချ၊ လက်တစ်ဖက်က အဖုတ်နှစ်ခမ်းသားနှစ်ချပ်ဖြဲ ပွတ်သပ်ကာ ခွက်တွင်းသို့ ရေကို တဆက်ဆက် ကျစေတော့သည်။ တစ်ဝက်ခန့်ရောက်တော့မှ အတွင်းခံကို ပြန်ဝတ်ပြီး ကော်ဖီမှုန့်နှင့် ရေနွေးထပ်ထည့်ကာ ဇွန်းမသုံးဘဲ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညိုးထိုးထည့်ကာ ထိုလက်နှင့်ပဲ မွှေလိုက်သည်။
ဒီလိုမလုပ်လို့ မရ။ လစာစာရင်းငွေထဲက တစ်ပတ် ၂-သိန်း ၃-သိန်းဆိုသောငွေက မိမိအတွက်မနည်း။ ကို့ပါကို ဖြေသိမ့်ရသည်။ တပ်ခွဲမှုးက ပေးမကိုင်လျှင် ထိုငွေလဲ မရ။ ခွဲမှုးတွေပေးသော ၁-ပတ်စာ မုန့်ဖိုး ၁-သိန်းလည်း မရမှာဆိုးရသည်လေ။ လက်ရှိ ခရိုင်ကိုတင်ထားသည့် လူဦးရေက ၂၃၀ မြို့နယ်တွင် နေ့ ည ပေါင်းရှိသည်က ၁၄၀ သာ။ လူတစ်ယောက်ကို တစ်ပတ် ၉-ထောင် နှင့်သာတွက်ကြည့်၊ တစ်ပတ်တစ်ပတ် တပ်ခွဲမှုးတစ်ယောက်ဝင်ငွေက မနည်း ၊ ထိုထဲ မှ ရုံးစာရေးမအဖွဲ့ နှင့် ခွဲကာ တပ်ခွဲမှုးက ၃-ပုံ ၂-ပုံ ယူသည်။ ကျန်တာက မိမိတို့ရုံးအဖွဲ့ ခွဲမှုး။
“ကော်ဖီရပြီ… ရေနွေးကတော့ နဲနဲအေးနေတယ်”
“ဟာရပါတယ် မဖြူ“
“မဖြူ ခဏ…ဒီမှာလူစာရင်းက ကွက်တိကြီးဖြစ်နေတယ် နားတဲ့လူ မရှိဘူးလား”
“အင်း…မရှိဘူးခွဲမှုးရဲ့ အင်းတိုင်ပတ်တော့မယ်”
ဒါနဲ့ ခွဲမှုးဆေးလိပ်သောက်မလား”
“ဗျာ…ဟုတ်ကဲ့ မဖြူကောင်းတာပေါ့”
“အဲဒါဆိုခဏနော်….ကျွန်မသွားဝယ်လိုက်ဦးမယ်”
“လှည့်ထွက်သွားသော စာရေးမ၏ နောက်ပိုင်းက တစ်လုံးခြင်းနိမ့်တုန် မြင့်တုန် ခုန်ကာ မိမိကိုမြူဆွယ်သွားသည်။
အင်း အရင်ဒီတပ်ခွဲမှာနေတဲ့ ခွဲမှူးတွေ ဒါကြီး မဖြိုနိုင်ကြဘူးပဲ။ တွေ့ကြပြီပေါ့။ ရုံးစာရေးမအငယ်လေးတွေလည်း အကုန်ပြန်ကုန်ကြပြီ။အလုပ်သမားနေ့ဆိုင်းကလည်း ပြန်ကုန်ကြပြီ။ ညဆိုင်းကလည်း တန်းစီတာဝန်ချပြီး ထွက်သွားကုန်ပြီမို့ ဒီစာရေးမ ဖြူဖြူတုတ်တုတ် မဖြူ ကြီးကို ရသောအချိန်ကို လက်လွှတ်မခံပဲ ကြံရမည်။
တစ်ခုလပ် မကြီးမို့ လိုးကောင်းမည်က မလွဲ။
“ရပြီ ခွဲမှူး”
ဆေးလိပ်တွေ ခုံပေါ်တင်အပေး တမင် ပြုတ်ကျအောင်လုပ်ပြီး စောစောက အပြင်တွင် ချွတ်ထားသော ကြယ်သီးတစ်လုံးကြောင့် မိမိနို့ ဖွေးဖွေးတွေ ခွဲမှူးမြင်သာစေရန် ကုန်းပြီးကောက်လိုက်သည်။
မိမိ နို့နှစ်လုံးကို စားမတက် ဝါးမတက် ကြည့်နေသော တပ်ခွဲမှူး၊ ကော်ဖီခွက်ကို မော့အသောက်၊
အဲ…ဘာလဲဟ… မိမိနုတ်ခမ်းမှာ ကပ်နေသောအရာကို ယူကြည့်လိုက်ရာ ကောက်ကွေးနေသော အမွှေးကြမ်းကြမ်းတစ်ချောင်း။
“မဖြူ ဒါက ဘယ်လို”
“အို ဘယ်လိုများပါသွားပါလိမ့်”
“ကန်တော့နော် ကန်တော့”
“ရပါတယ်..မလိုပါဘူး ဘယ်လိုပါပါ မပါ ဘယ်လိုပဲ လုပ်လုပ် ကျွန်တော်က မရွံတက်ဘူး”
“ရှင် …. မရှင်နဲ့တော့ …ဒါ မဖြူ ရဲ့ အဖုတ်မွေး…. အဲ့တော့ မဖြူ အဖုတ်ကို ကျွန်တော် လျက်ချင်တယ်”
“ရှင်…”
“လာပါ ရှက်သလိုလုပ်မနေနဲ့တော့”
“မဖြူ စားပွဲပေါ် တက်လိုက်”
“ဟုတ် ..ဟုတ်…”
“စည်ပင် ထမိန်ကို မတင် …အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်၊ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ပြီး မဖြူ၏ စဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို လျှာဖျားနှင့်လျက်ပေးလိုက်သည်။
အတွေ့ကြုံရှိပေမဲ့ ယခုလိုမိမိစဖုတ်အား ခုပြော ခုလျက်နေသော တပ်ခွဲမှူး မြင့်ခိုင်ကြောင့် မဖြူ တစ်ယောက် အရသာသစ်တစ်မျိုးရကာ လျက်နေသောတပ်ခွဲမှူးမှာလည်း သဘာမသေးကြောင်းရိပ်စားမိလာသည်။
လျှာဖျားနှင့်တစ်မျိုး ၊ လျှာအပြားလိုက်ကြီးနှင့်တစ်မျိုး၊ လျှာကိုချွန်ကာတစ်ဖုံ ဇောင်းလေးနှင့်ကတစ်နည်း… လုပ်ချင်သလိုလုပ်နေရာ မိမိလည်း ကော့ပျံလန်နေပြီ။
“အိုး…..ကောင်းလိုက်တာ ခွဲမှူးရယ် အရမ်းကောင်းတာပဲ …….”
စောက်စေ့ကို လျှာဖျားနှင့်ချွန်ထိုးကာ တစ်ဇက်ဇက် ကစားပေးလိုက်ပြီး စအိုဝထဲ လက်ညိုးထိုးထည့်လိုက်သည်။
“အင့်….. အဲ့…တာမလုပ်နဲ့လေ ခွဲမှူး… မရဘူး ဒီနေ့ အဲ့ဖင်ကြီးပါ လိုးခွဲပေးမယ်”
“မလုပ်…အင့်….အား……ရှီး….ရှီး….. စောက်စေ့ကို ဇက်ကနဲ့စုပ်ပြီး သွားဖုံးသားနှင့် အသာဖိလျှာနှင့် ကစားပေးတော့…
“အား….ခွဲမှူး…အား…အား….. သေပါပြီ၊ ကောင်းလိုက်တာရှင် စုပ်ပေး… စုပ်ပေး မမဖြူ အဖုတ်ကြီးကျွတ်ချင် ကျွတ်ထွက်ပါစေ၊ စုပ်ပါတော့ …..”
ပြောလည်းပြော မိမိခေါင်းကြီးကို အတင်းဆွဲဆွဲဖိနေရာ စအိုထဲ ဝင်နေသောလက်မှာလဲ စအိုကိုလိုးနေသည့်နှယ်…. ..
လမ်းတစ်ဝက်ရောက်မှ မိမိ အံဆွဲထဲ မနက်ဖြန်မနက် ရုံးချုပ်သို့သွင်းရမည့် အမှိုက်ခွန်ငွေတွေသတိရကာ နန်းဝတ်ရည်တစ်ယောက် မပြေးရုံတစ်မယ် ရုံးသို့ သုတ်ခြေတင်လာတော့သည်။
ရုံးရောက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိ၊ တပ်ခွဲမှူးအခန်းက ပိတ်ထားသည်မို့ “အင်း…ပြန်ကုန်ကြပြီတူတယ်” ၊ မိမိအံဆွဲဖွင့်ကြည့်တော့ “တော်ပါသေးရဲ့ …ရှိသေးလို့… ငွေတွေကိုရေနေခိုက်…
“အင့်…အား……အား… လိုးလိုး….လိုးလိုက်ပါတော့ ဒီမှာ မနေနိုင်တော့ဘူး….. မလိုးသေးပါဘူး…မဖြူ ရဲ့ အဖုတ်ကို နိုင်ငံခြားကားထဲကလို လုပ်ပေးဦးမှာ ခဏစောင့်”
“အဝတ်တွေ အကုန်ချွှတ်ထားပြီး စားပွဲပေါ်ပက်လက်လှန်နေနော်”
နန်းဝတ်ရည် ပိုက်ဆံရေနေရာမှ ကမန်းကတန်း စာရင်းစာအုပ် ဗီရိုဖိုင်နား ဝင်ပုန်းလိုက်သည်။
သိပ်မကြာလိုက် တပ်ခွဲမှူး သီးမွှေးငှက်ပျောသီး ပန်းသီးစိတ် များလက်ထဲကိုင်ကာ ပြန်ထွက်လာသည်။
“ဟင်း…မဖြူကတော့ ရုံးခန်းတခါးလည်း ပြန်မပိတ်ခဲ့ဘူး”
မြင့်ခိုင် တံခါးမကြီးပိတ်ရင်း…
“ဒီမှာ မိန်းမ ဖိနပ်တစ်ရံပါလား …အခန်းထဲ တစ်ယောက်ယောက်တော့ရှိနေပြီ၊ ငါတို့ကိုချောင်းနေတာဖြစ်မယ် မသိသလိုနေပြီးအကဲခတ်နေရမယ်”
အပြင်ခန်းတခါးကို ဂျက်ချ ၊ မသိသလိုနှင့် မိမိအခန်းထဲဝင်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်စားတွေ ချွတ်ချလိုက်သည်။
“အိုး….. ဟယ်တော့……..”
စာရေးမကြီး.မဖြူ စာရေးမလေး နန်းဝတ်ရည်ပါ မျက်လုံးပြူး အာမေဋိတ်သံထွက်လာသည်။ ဝင်းဝါနေသော လီးတံကြီးက မိမိတို့ သောက်နေကြ ဖန်ပုလင်းဖင်ထက်ပင် ကြီးမည်တူသည်။
လူသာပိန်တာ၊ လီးကြီးက နဲနဲနောနောကြီးမဟုတ်၊ ရှည်လည်းရှည်သည်။ အပျိုမလေး နန်းဝတ်ရည်ခမျာ ကြီးမားရှည်လျားလှသော လီးတံကြီးက တယမ်းယမ်းနှင့် တဖြည်းဖြည်းကြီးကာ အောက်မှ ထောင်မက်လာတာ ကြည့်ရင်း လယ်ချောင်းတစ်ခုလုံးပူသလိုလို၊ ရေငတ်သလိုလိုဖြစ်ကာ စတွေးတွေကို မျိုမျို ချမိနေသည်။
“မမဖြူ ပေါင်လေးကားထား”
မဖြူပေါင်ကိုကားပြီး ခေါင်းလေးထောင်ကြည့်တော့ သီးမွှေးငှက်ပျောသီးကို အခွန်တစ်ဝက်ခန့် ခွာကာ မိမိအဖုတ်နုတ်ခမ်းသားတွေကို ခပ်ဖွဖွ ထိုးကစားကာ ဆက်ကနဲ့ အဖုတ်ထဲ တစ်ဆုံး ထိုးထည့်လိုက်ရာ..
“အား….ရှိး….. ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလဲ ခွဲမှူးရယ်…တစ်မျိုးကြီးပဲ လိုးချင်လိုးပါတော့ စိတ်ကြိုက်သာလိုးပါ…အဲ့လိုမမြူနဲ့တော့…မမဖြူ အဖုတ်ကြီး ခံချင်လွန်းလို့ ပေါက်ကွဲတော့မလားပဲ…လိုးပါတော့လို့”
“မမဖြူ စားပွဲပေါ်လေးဖက်ထောက်လိုက်၊ ဖင်လေးကော့ပေးထား၊ ငှက်ပျောသီး ပြန်ထုတ်မယ်”
နန်းဝတ်ရည်တစ်ယောက် မြင်နေရသောမြင်ကွင်းတွေကြောင့် မနေနိုင် မထိုင်နိုင် စဖုတ်တစ်ခုလုံး ရွစိစိ ဖြစ်လာသည်။
လက်နှင့် ကိုယ့်ဟာကိုသာ ပွတ်သပ်ပေးရသည်။ တပ်ခွဲမှူးမှာ လေးဖက်ထောက်ကော့ပေးထားသော မမဖြူ၏ ငှက်ပျောသီး အလုံးလိုက်ဝင်နေသော အဖုတ်စူစူကြီးကို လျှာနှင့်ပင့်လျက်ကာ စုပ်နေသည်။
ငှက်ပျောသီးမှာ လက်တစစ်ခန့် ပြန်ထွက်လာသည်။ ညာဖက်လက်ခလယ်ကို မဖြူစအိုဝထဲ ဖွတ်ကနဲတဆုံးထိုးချလိုက်သည်။ ရုတ်တရက်ကြီးမို့ မဖြူ စအိုကို ကျုံ့လိုက်မိရာ ငှက်ပျောသီးက တစ်ဝက်ခန့် အပြင်သို့ ထွက်လာရာ…. ခွဲမှူး ငှက်ပျောသီးကိုကိုက်ကာ စဖုက်ကို ငှက်ပျောသီးနှင့် လိုး ၊ စအိုကို လက်ညိုးနှင့် တစ်ပြိုင်ထဲ လိုးပေးနေရာ .၅-မိနစ်ခန့်ပင်မကြာလိုက်…..
“အား……အီး…… အဟင်း….ဟင်း….. မရတော့ဘူး… မရတော့ဘူး …ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ အား……..”
ဖင်ကို ကော့ကော့ကာတွန်းလိုက်သဖြင့် ငှက်ပျောသီးမှာ အဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်တော့မယ်။ မိမိမှာထွက်လာသောငှက်ပျောသီးကို ဖြေးဖြေးခြင်း ကိုက်ကာ စဖုတ်ထဲကျန်နေသောငှက်ပျောသီး တစ်ကိုက်စာခန့်ကို ဆွဲစုပ်ချလိုက်တော့သည်။
“အိုး မမဖြူဟာတွေပါ ပါကုန်ပြီ၊ ရွံ့စရာကြီး”
ချောင်းကြည့်နေသော နန်းဝတ်ရည် ခမျာမှာလည်း သေးပေါက်ချင်သလို ဖြစ်ကာ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လွတ်ချမိ လိုက်တော့သည်။ ပြန်မည် အလုပ် မြင်ကွင်းက မကြည့်မနေနိုင်အောင်မို့ ခြေလှမ်းတွေက အရှေ့ကို ပိုတိုးမိသွားသည်။
မဖြူ ခွဲမှူးလီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ကြီးနှင့် မဆံ့မပြဲကြီး ရေခဲချောင်းစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်ပေးနေသည်။ ဥ နှစ်လုံးကို လျှာနှင့်လျက်လိုက်၊ လီးကြီးကိုစုပ်လိုက်နှင့်။
တပ်ခွဲမှူးမှာ လူသာ စားပွဲပေါ်လှဲနေသော်လည်း လီးကြီးက မိုးပေါ် ထောင်နေသည်။ လက်တစ်ဖက်က မမဖြူ နို့နဲ့ အဖုတ်ထဲရောက်နေသည်။
“လိုးတော့မယ်”
လိုးခံဖူးပေမဲ့ လိုးတော့မယ် ဆိုသောစကားသံကြောင့် ရင်ထဲ ဘယ်လိုကြီးမသိ ၊
“အင်း လိုးလေ ဖြေးဖြေးတော့ထည့်နော်… ခွဲမှူးဟာက နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး… အဲ့လိုဟာမျိုးနဲ့ ခံချင်တာကြာပြီ တစ်ခါမှတော့ မခံဖူးဘူး”
“အင်း…ပါ”
“ဗြစ်.ဗြစ် ….ဗြစ် ဗြွတ် အင့်…. အင့် အာဟား အား…….. “
ဖြေးဖြေး ပေါင်နှစ်ချောင်းထောင်ကာ မိမိ မျက်စေ့ရှေ့ စဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲ ကြီးမားလှသောလီးကြီး ဝင်သွားပုံက နေရာလပ်မကျန်၊ တအိအိနှင့် တင်းကျပ်စွာဝင်သွားသည်။ ယောင်ယမ်းပြီး မိမိအဖုတ်ထဲလက်ခလယ်ပင် ထိုးထည့် မိသည်။
“အမလေးလေး ငါ့ အဖုတ်ကြီးသာဆို ကွဲသွားမယ် တူတယ်”
“အား…..ဆက်မထည့်နဲ့တော့ သားအိမ် ထိနေပြီ”
လီးက တစ်လက်မကျော်လောက်ကျန်ဦးမည်၊ ဖြေးဖြေးခြင်း ပုံမှန်လိုးနေရာမှ မဖြူ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ နည်းနည်းမြန်ကြည့်သည်။ အောက်မှ မဖြူမှာ ခံနိုင်ရည် ရှိလာဟန်တူသည်။
တဟင်း.ဟင်း….ညည်းတွားကာ ဖင်ကိုစကောဝိုင်းလို့ မွှေပေးနေသည်။
“ဗြွတ်… ဗြွတ်…ဘွတ် ဖွတ်ဖွတ် အင့် အား…… အားရှီး……ကောင်းလိုက်တာ… အိုးအား….. အမေရေ … ကောင်းလိုက်တာတော့ အိုး………အား…….လိုးလိုးစိတ်ကြိုက်လိုးတော့”
အားအနည်းငယ်ထည့်ကာ လီးကို တစ်ဆုံးထိုးလိုက်သည်။
“အူး…..ရှီး….ရတယ် လိုး…လိုး….. မညှာနဲ့ မညှာနဲ့…စိတ်ရှိလက်ရှိသာကြမ်းပစ်တော့… မဖြူ အဖုတ်ကွဲချင် ကွဲပါစေတော့….”
ပြောလည်းပြော ကော့ကော့လည်း ပေးနေရာ အပျိုမလေး နန်းဝတ်ရည် ခမျာ စဖုတ်ထဲလက်ကို ခပ်မြန်မြန် ကစားနေရာမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချကာ ထမိန်လှန်ပြီး ဖီးတွေ တက်နေတော့သည်။
ယခုနေ မိမိကို လာလိုးလျှင် ခံမိမည် မလွဲ….တစ်ဖက်ခန်းမှာလ်ညး “
“ဗြွတ်…အား…… ဗြွတ်….ဖြောင်း…..ဖြောင်း….ဖောင်း အင့်….အား……..လိုးလိုး.အားရပါးရသာလိုး”
“မဖြူ ခဏစောင်းလိုက်”
မဖြူ အသာလေးစောင်းလှည့်လိုက်သည်။ လီးကိုမကျွတ်အောင် ခွဲမှူးမှာထိန်း၍ ခုန်ဇောင်းနားဆွဲကာ ပုဇွန်တုန်ကွေးပုံနှင့် မဖြူကို မက်တပ် တဖြောင်းဖြောင်းမြည်အောင် လိုးတော့သည်။
“အားရှီး အရသာ ရှိလိုက်တာ…ဒီလိုမျိုးလိုးခံချင်နေတာ ကြာပြီ”
ဖင်အိုးကြီး ကောင်းလှသောမဖြူဖင်ကြီးမှာ ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း တုန်ခနဲ တုန်ခနဲမို့ မိမိလီးကြီးအစွမ်းကုန်မာတောင်နေသည်။ အကြံစည်နှင့်မို့ မြင့်ခိုင် လီးကို ဇတ်ကနဲ ချွတ်ပြီး စအိုဝတေ့ကာ ဗြစ်ခနဲမြည်အောင် ဖင်ပေါက်ထဲ လီးကြီးကို သူနာ ကိုနာ အစိမ်းလိုးခွဲ တစ်ဆုံးသွင်းချလိုက်သည်။
“အား……အမလေး….သေပါပြီ..”
မညှာမတာကြီး အားနှင့် တစ်ဆုံး မပြောမဆိုလိုးတာ ခံလိုက်ရသဖြင့် မဖြူတစ်ယောက် အမလေးသာ အော်နိုင်လိုက်သည်။ ခွဲမှူးလက်တစ်ဖက်က မိမိပါးစပ်ကိုပိတ်ကာ ဖင်ကို သူ့လီးကြီးတစ်ဆုံး မညှာမတာ ထိုးသွင်းနေတော့သည်။ နန်းဝတ်ရည်ခမျာ ကြည့်ရင်းမိမိဖင်ပါကွဲသွားသယောင် စအိုပင် ကျုံ့ထားမိသည်။
ဖြူဖွေးနေသော ဖင်နှင့် လီးမှာ သွေးတွေ ရဲကာနေသော်လည်း အလိုးမပျက်။ သံချောင်းကြီးလို မာကျောနေသော လီးကြီးက ဖင်ထဲမှနေ ဗိုက်ထဲ ရောက်လာသည်လားမသိ။
ခွဲမှူးလက်က ပါးစပ်မှနေ မိမိစောက်စေ့ကို ပွတ်လိုက်… ခပ်ဖွဖွ စိတ်လိုက် လုပ်နေသလို လီးကြီးကလည်း ဖင်သားနရံတွေကို.ပွတ်သပ်နေရာ ဖင်ခံရသည်မှာ အရသာရှိလာသည်။ လိုးနေသော အရှိန်က မလျှော့။ ပိုသွက်လာသည်။
“ခွဲမှူး ဖင်ထဲ မပြီးနဲ့နော်… အဖုတ်ထဲပြီးပေး….အားရှိလို့”
“အဲ့တာဆို ပက်လက်လှန်ပေး ပြီးတော့မယ်”
မဖြူ ပက်လက်လှန်ပြီး အပေါက်ကို ဖြဲပေးထားရာ ခွဲမှူးက အားရှိ ပါးရှိ စောင့်စောင့် လိုးချနေသည်။
၅-မိနစ်ခန့်အကြာ
“လိုးလိုး…အားနဲ့စောင့်လိုး….ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့ မယ်….. အား….. အား……….အမေရေ ပြီးတော့မယ် အား….အား…… အာအား…..အမေရေ….. ပြီး……ပြီးပြီ အ အာ….အား”
နှစ်ယောက်သား ထပ်လျက်သားငြိမ်ကြသွားလေတော့သည်… နန်းဝတ်ရည် ခမျာလည်း စိုချွဲနေသောအတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို အမြန်ချွတ်ချကာ ကားမှတ်တိုင်သို့ သုတ်ချေတင်လေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။