ကျွန်တော့် ဇနီးလေး ကျွန်တော့် ဇနီးရဲ့ နာမည်က နှင်းနုတဲ့။ နယ်ကနေ တက္ကသိုလ်တက်တုန်းက မန္တလေးမှာ ဆုံဖြစ်ခဲ့ကြတာ။ နှင်းနုက ရှမ်းသွေးပါတဲ့ မိုးကုတ်သူမို့ အသားတော်တော်ဖြူတယ်။ ဖြူချက်က လက်ကသွေးကြောစိမ်းလေးတွေတောင် မြင်ရတယ်။ အရပ် ၄ ပေ ၁၀ လောက်ပဲ ရှိမယ်။ ပိန်ပိန်သေးသေး ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ချစ်စရာမျက်နှာထားလေးနဲ့ အမျိုးသမီး။ အိန္ဒြေရှင်မလေး။ စကားပြောရင်တောင် တိုးတိုးပဲပြောတယ်။ အမြဲ မြန်မာဝတ်စုံလုံအောင် ဝတ်ပြီး ကျောင်းလာတတ်တဲ့ ကောင်မလေး။ ကျောင်းမှာတော့ ယောက်ျားသားတွေ အသည်းအသန် လိုက်ပိုးပန်းကြတာပေါ့။
ကျွန်တော်က မန္တလေးမှာနေရင်း ကားအရောင်းအဝယ်အလုပ်ကိုပဲ စိုက်စိုက်မြိုက်မြိုက် လုပ်ဖြစ်တယ်။ တစ်ခါတလေ ကားအရောင်းအဝယ်ကိစ္စနဲ့ နယ်တွေဘက် ခရီး ၃၊ ၄ ရက် ထွက်ရတာမျိုးလည်းရှိတယ်။ အစပိုင်းတော့ နှင်းနုကို အမြဲခေါ်သွားပေမဲ့ တခြားလူတွေနဲ့ တရုန်းရုန်းဆိုတော့ သူလည်း သိပ်မနေတတ်တာနဲ့ နောက်ပိုင်း အိမ်စောင့်ကျန်နေခဲ့တာများတယ်။ သူလည်းအဖော်ရအောင် အိမ်မှာ နှင်းနုကို အိမ်မှုကိစ္စတွေ ကူနိုင်အောင် အိမ်အကူတစ်ယောက်လည်း ခေါ်ထားတယ်။ နှင်းနုတို့ နယ်ဘက်ကပဲ။ ကျွန်တော်တို့ကတော့ သူ့ကို အငယ်မလို့ပဲ ခေါ်တယ်။
ကျွန်တော်သိသလောက်တော့ အငယ်မက တော်တော်ယောက်ျားရှုပ်တယ်။ ၈ တန်းလောက်ကတည်းက ယောက်ျားနောက်လိုက်ပြီး ဟိုက မယူလို့ ပစ်ထားခဲ့တာ။ နှင်းနုတို့ အိမ်မှာနေတုန်းကလည်း အခြားယောက်ျားလေး အလုပ်သမားတွေနဲ့ အတော်လေး ရှုပ်တယ်လို့ ကြားဖူးတယ်။ ဒါပေမဲ့ အိမ်မှုကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အတော်လေးတာဝန်ကျေတော့ အဖော်တော့ရပါတယ်။
ကျွန်တော့်မှာ ညီဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျော်ထူးတဲ့ မန္တလေးမှာ ကျောင်းလာတက်တာ။ ကျွန်တော့်အမေရဲ့ အမရဲ့သား။ သူ့အဖေက ဦးလေးစောလည်း အသားတော်တော်ညိုတဲ့ အညာသားမို့ ဒီကောင်လည်း အသားတော်တော်ညိုတယ်။ ကျွန်တော်သိသလောက်တော့ အဒေါ်က အဲဒီဦးလေးရဲ့ ခရီးသည်ကားလိုက်စီးရင်း ကြိုက်သွားတာလို့ ပြောတာပဲ။ လူရှုပ်လူပွေမို့ မိဘတွေက သဘောမတူပေမဲ့ နောက်ဆုံး ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားတာ။ အခုထိလည်း ရှုပ်တဲ့ ကိစ္စတွေ ကြားနေရသေးပေမဲ့ အဒေါ်ကတော့ သူမှသူပဲ။ ဘာတွေ စွဲလမ်းပြီး ကြိုက်နေလဲတော့ မသိဘူး။
ကျော်ထူးကတော့ ကျွန်တော့်နဲ့ အတော်ရင်းနှီးတယ်။ ဒီကောင် ငယ်ကတည်းက ကျွန်တော်နဲ့ အတူကြီးလာတာမို့ ဘာဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့်ကို ပြောပြတတ်တယ်။ ကျွန်တော် မန္တလေးကျောင်းတက်ပြီး နောက်ပိုင်းမှ သိပ်မတွေ့ဖြစ်တော့တာ။ အခုတော့ ညီအကိုနှစ်ယောက် ပြန်ဆုံဖြစ်ကြတာပေါ့။ ကျောင်းအားတဲ့အချိန် ညနေပိုင်းတွေဆို အိမ်မှာ အမြဲဂိမ်းလာဆော့နေတော့ အမြဲလို တွေ့ဖြစ်တယ်။
သူလည်း သူ့အဖေအတိုင်း အတော်ပွေရှုပ်တယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်။ ပထမနှစ် ကျောင်းစတက်ကတည်းက တွဲလိုက်တဲ့ မိန်းမတွေ တကယ်မနည်းဘူး။ စော်တွေလည်း သူ့ဆို ငမ်းငမ်းတက်။ အဲဒီကောင်က အသားတာညိုတာ။ ရုပ်ရည်၊ Body နဲ့ တော်ကီကတော့ မိန်းကလေးတွေ ကြွေစရာပဲ။ တစ်ခါတလေ မမကြီးတွေနဲ့တွဲပြီး စပွန်ဆာပါ ရှာလိုက်သေး။ အသက်က ၁၈ ဆိုတော့ အရွယ်နဲ့ သက်လုံကလည်းကောင်းဆိုတော့ ကိုယ်တွေထက်တောင် ငွေကရွှင်သေးတယ်။
ကျော်ထူးအကြောင်း နှင်းနုကို ပြောပြတော့ နှင်းနုက နှာခေါင်းရှုံပြီး အဲဒီလို ယောက်ျားမျိုးတွေဆို ရွံတယ်တဲ့။ ကျော်ထူးအိမ်လာလည်ရင်လည်း ဧည့်ဝတ်ကျေရုံလောက်ပဲ ဆက်ဆံတာ။ တခြားထူးထူးထွေထွေတောင် မပြောဘူး။ ပြောရရင် ခပ်ချေချေပုံစံမျိုးပေါ့။ ကျော်ထူးကလည်း နှင်းနု သူ့ကို အဲဒီလို ဆက်ဆံတာကို သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာကတောက်ကဆမှတော့ မရှိဘူး။ ကျော်ထူးညအိပ်ညနေ လာလည်ရင် အပျော်ဆုံးကတော့ အငယ်မပဲ။
တစ်ခါက ညသန်းခေါင်ကြီး ကျွန်တော် ရေသောက်ချင်လို့ ရေထယူတာ။ ဧည့်သည်အခန်းဘက်က ညည်းသံကြားလို့ သွားချောင်းတာ အငယ်မက ကျော်ထူးအခန်းထဲ ရောက်နေတယ်။ ညည်းသံတွေအရ အငယ်မဆိုတာသေချာပေမဲ့ ဘာမှတော့ မတွေ့ခဲ့ရဘူး။ ညည်းတာက တော်ရုံကို မဟုတ်ဘူး။ ပင့်သက်ရှိုက်သံတွေက အသက်ငင်သလားတောင် အောင့်မေ့ရတယ်။ တစ်ဖောင်းဖောင်းနဲ့ ရိုက်ချက်တွေ အချိန်အတော်ကြာ အဆက်မပြတ်ပဲ။ အတော်ကြာမှ ညည်းသံအရှည်ကြီးနဲ့အတူ ငြိမ်ကျသွားတယ်။
နောက်နေ့ အဲဒီအကြောင်းကို နှင်းနုကို ပြောပြတော့ နှင်းနု အတော်စိတ်ဆိုးသွားတယ်။ နောက်တစ်ခါ ကျော်ထူးကို အိမ်လာမလည်ဖို့ အတင်းပြောခိုင်းတော့တာပဲ။ သူ အဲဒီလိုလူ အရမ်းရွံတယ်တဲ့။ တွေ့ကရာမိန်းမနဲ့ အိပ်နေတဲ့ ယောက်ျားမျိုး အိမ်လာလည်တာ သူသဘောမကျဘူးတဲ့။ ဒါပေမဲ့ ကျော်ထူးက ကျွန်တော့်ညီဆိုတော့ အဲဒီလိုပြောလို့ မကောင်းကြောင်း သူ့ကို ပြန်ပြောပြရတာပေါ့။ အငယ်မကိုလည်း ကာကွယ်ဆေးထိုးပေးမယ်ဆိုပြီး မလိမ့်တပတ်နဲ့ ကိုယ်ဝန်တားဆေး သွားထိုးပေးရသေးတယ်။
အဲဒီနောက်ပိုင်း ကျော်ထူးအိမ်ကို လာတိုင်း နှင်းနုက အဖတ်မလုပ်တော့ဘူး။ ခပ်ချေချေမျက်နှာထားနဲ့ လုပ်နေတတ်တယ်။ ကျော်ထူးလည်း မနေတတ်တော့ ကျွန်တော့်ကို အကျိုးအကြောင်းမေးတာပေါ့။
ဟိုတစ်နေ့က အငယ်မနဲ့ မင်းကိစ္စသိသွားကတည်းက မင်းကိုသူက အတော်လေးရွံသွားပြီလို့ ပြောတော့ မျက်လုံးကြီးနီရဲပြီး ဘီလူးဆိုင်းတီးတော့မလား ထင်ရတယ်။ ခဏနေတော့ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး ထွက်သွားတာပဲ။ သူ့မျက်လုံးတွေထဲမှာ မကောင်းတဲ့ အငွေ့အသက်အပြည့် တွေ့နေရပေမဲ့ ကျွန်တော်လည်း ဘာမှ မလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူး။
နောက်နေ့တော့ အိမ်ကို ထပ်ရောက်ချလာတာပါပဲ။ ဘာမှမဖြစ်ထားသလိုပဲ။ အရင်လို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ အိမ်မှာ ညအိပ်လိုက် အတူထမင်းလာစားလိုက်နဲ့ ဘာမှမဖြစ်ထားသလိုပဲဆိုတော့ စိတ်ချလက်ချနဲ့ပဲ နေမိလိုက်တယ်။
ကျော်ထူးက မထူးခြားပေမဲ့ ထူးခြားလာတာကတော့ နှင်းနုကိုယ်တိုင်ပဲ။ နှင်းနုက အတော်အရှက်အကြောက်ကြီးပြီး ဘုရားတရား အတော်ကိုင်းရှိုင်းတယ်။ လင်မယားဖြစ်ပြီး အတူနေတဲ့အချိန်တွေတောင် ညစ်ညမ်းတဲ့ စကားလုံးမျိုးတွေဆို ကျွန်တော်ပြောရင်တောင် ကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး။ သူ နားရှက်လို့တဲ့။ အမြဲတမ်းလည်း မီးတွေ ပိတ်ထားခိုင်းလို့ သူ့ရဲ့ မိန်းမကိုယ်တောင် ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် သေချာမမြင်ဖူးဘူး။
ဒါပေမဲ့ အဲဒီနေ့နောက်ပိုင်းကစပြီး တဖြည်းဖြည်း လိင်စိတ်ကြီးလာတယ်။ အရင်က အတူနေဖို့ ဘယ်တော့မှ စမပြောတဲ့ မိန်းကလေးက အခုတော့ သူ့ပါးစပ်ဖျားက ကိုယ်တိုင်တောင်းဆိုလာတယ်။ လိင်စိတ်တွေ အတော်ကို ပြင်းထန်လာတယ်။ တစ်ခါတလေ ကျွန်တော်မရှိတဲ့အချိန်တွေဆို သူကိုယ်တိုင်တောင် အစိကို လက်နဲ့ချေပြီး အာသာဖြေတတ်လာတယ်။ တစ်ခါ သူ့ဖုန်းကြည့်မိတော့ Porn ကားတွေ ကြည့်ထားတာ Search History မှာ အများကြီးပဲ။
ဒါတွေအားလုံး ဟော်မုန်းအပြောင်းအလဲကြောင့် စိတ်ထင်တာဖြစ်မှာပါလို့ ကျွန်တော်ဘာသာ တွေးနေမိခဲ့တယ်။ အရင်လိုအတွေးမျိုးနဲ့ပဲ ပေါ့ပေါ့လျော့လျော့ နေမိခဲ့တာပေါ့။ နောက်ပိုင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နှင်းနုရဲ့ လိင်စိတ်တွေ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာတော့ အဲဒီအကြောင်းသိပ်မတွေးဖြစ်မိတော့ဘူး။ ၃/၄ လ ကြာတော့ ကျွန်တော် သိသိသာသာကြီး သတိထားမိတာက နှင်းနုရဲ့ မိန်းမကိုယ်က အရင်လို မကြပ်ထုပ်နေတော့ဘူး။ အရင် ပျော့ပျော့လေး ဆက်ဆံရင်တောင် ကြားရတတ်တဲ့ နှင်းနုရဲ့ ညည်းသံချိုချိုလေးတွေ မကြားရတော့ဘူး။ မိန်းမကိုယ်က သိသိသာသာကြီးကို ချောင်နေတာ။ ကျွန်တော် မျက်လုံးတွေပြူးပြီး မိန်းမကိုမေးကြည့်တော့ စိတ်ထင်လို့ပါတဲ့။ အဲဒီနေ့ ကျွန်တော် မပြီးနိုင်ခဲ့ဘူး။ စိတ်ထဲမှာလည်း ဘောင်ဘင်တွေခတ်ပြီး ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိခဲ့ဘူး။
ဒီလိုဆို တစ်ခုခုဖြစ်နေပြီ။ တစ်နေ့ ကျွန်တော် ကားဝယ်ရောင်းကိစ္စနဲ့ ခရီးသွားရမယ်လို့ လိမ်ပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အပြင်ရောက်တော့ ဘယ်သွားရမှန်းမသိတာနဲ့ ထမင်းဆိုင်မှာ ထိုင်ရင်း ညစာစားနေခဲ့တယ်။ ခဏကြာ သတိရလို့ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၇ နာရီကျော်နေပြီ။ ညလည်း မိုးစချုပ်နေပြီ။ ဒါနဲ့ ကားကို အိမ်ဘက်ပြန်မောင်းပြီး အိမ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ ရပ်ထားခဲ့လိုက်ပြီး အိမ်ခြံတံခါးဘက်လျှောက်အလာ ခြံထဲမှာ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲ ပလောင်ဆူသွားတဲ့အထိပဲ။ အဲဒါ ကျော်ထူးရဲ့ ဆိုင်ကယ်ပဲ။
နောက်ပြီး ဧည့်သည်အခန်းဘက်က မီးတွေလင်းနေတော့ အဲဒီဘက်ကိုပဲ တိတ်တိတ်လေး လျှောက်လာခဲ့မိတယ်။ ညည်းသံတွေလည်း တသိသိ ကြားလာရတော့ ခြေထောက်တွေတောင် ကတုန်ကရင်ဖြစ်ပြီး ထိုင်ချမိတော့ မလိုပါပဲ။ အားတင်းပြီး အခန်းပြတင်းပေါက်နား အရောက်မှာ သွားပြီး သေချာကြည့်မိမှ အငယ်မနဲ့ ကျော်ထူးဖြစ်နေလို့ ရင်အနည်းငယ်အေးသွားတယ်။ ပြတင်းပေါက်က Solar မှန်တပ်ထားတာဆိုတော့ အပြင်မှာမှောင်ပြီး အထဲမှာလင်းနေရင် အပြင်ကလူကို အတွင်းကနေမမြင်ရဘူး။ ကြည့်မှန်တစ်ခုလို ရောင်ပြန်ဟပ်နေတာ။
ကျော်ထူးရဲ့ လီးက အတော်ကြီးတယ်။ ငယ်ငယ်က မြင်ဖူးပေမဲ့ ဒီလောက်ထိ ကြီးလာမယ်လို့ မထင်ထားဘူး။ လုံးပတ်က အငယ်မ လက်ကောက်ဝတ်လောက်ရှိမယ်။ စိတ်အထင် ၈ လက်မ ၉ လက်မ လောက်ရှိမယ်။ လီးဘေးက သွေးကြောတွေများ ဖောင်းဖုပြီး ပေါက်ကွဲထွက်တော့မလားပဲ။ ဒစ်ထိပ်ကနေ လုံးပတ်အထိကြီးပြီး အရင်းနားရောက်မှ နည်းနည်းပြန်သေးသွားတယ်။ တကယ့်ကို အာဂဆိုဒ်ကြီးပါပဲ။ ယောက်ျားချင်းတောင် သဝန်တိုမိသွားတယ်။
အငယ်မရဲ့ အရှေ့ကို ကုန်းပြီး အနောက်ကို ကော့ပြီးပေးထားတဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ အားကုန်ညှစ်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်သွင်းနေတဲ့ အဖုတ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ အရည်တွေနဲ့ မဲသည်းပြီး ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ လီးကြီးက မီးအလင်းရောင်အောက်မှာ လက်လက်ကိုထလို့။ အသွင်းအထုတ်ကြမ်းတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက ကော့တက်လာတဲ့တင်ပါးနဲ့ ပြေးပြေးဆောင့်တဲ့ အသံတွေက ဆူညံလို့။ အငယ်မအဖုတ်ထဲက တိုးထွက်လာတဲ့ပြစ်ချွဲနေတဲ့ အရည်ဖြူတွေ လီးအရင်းမှာ စုပြုံလို့။ အားကောင်းတဲ့ ညည်းသံနဲ့အတူ အငယ်မတစ်ယောက် မွေ့ယာပေါ် ဘုန်းကနဲ ပြိုကျသွားတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တီကောင်ဆားပတ်ထားသလို တွန့်တွန့်ကို လူးလို့ပေါ့။ လီးရှည်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး အဖုတ်ထဲက ထွက်သွားတဲ့ ပွတ်ဆိုတဲ့ အသံက အခန်းပြတင်းပေါက်ကနေတောင် ကောင်းကောင်းကြားရတယ်။
အငယ်မတစ်ယောက် အားကုန်ပြီးပြိုလဲတဲ့အထိ အလုပ်ခံလိုက်ရပေမဲ့ ကျော်ထူးရဲ့ မဲပြောင်နေတဲ့ လီးကြီးကတော့ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ ထပေါက်တော့မည့် မြွေပွေးလို တုတ်ခိုင်နေတုန်းပဲ။ ကြည့်ရတာ နောက်ထပ်အများကြီးလုပ်ဖို့ အားအင်တွေ ရှိနေသေးတဲ့ပုံပဲ။ ကုတင်ပေါ်က ချွေးတွေကော အဖုတ်ကျတဲ့ အရည်တွေရော၊ ဒစ်ထိပ်ကကြလာတဲ့ အရည်တွေရော ယှက်ပြီး အိပ်ယာခင်းတစ်ခုလုံး စိုရွှဲနေပြီ။ အခန်းပြတင်းပေါက်ကြားကနေတောင် အခန်းထဲက ပြင်းထန်တဲ့ အနံ့တွေ ခံစားမိသလိုပဲ။
ထိုအချိန်မှာပဲ (အခု ငါ့အလှည့်ရောက်ပြီလား) မာထေးတဲ့ အသံနဲ့အတူ မိန်းမတစ်ယောက် အခန်းထဲဝင်လာတယ်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ နှင်းနု။ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ပေါင်တံတစ်လျှောက်မှာလဲ ပေါင်ကြားက စီးကြလာတဲ့ အရည်တွေစီးလို့။
ကျော်ထူး – “လာလေ ကောင်မ။ ငါ့လီးလာစုပ်ပေးရင် လိုးပေးမယ်။”
နှင်းနု – “ခွေးကောင် ငါ့ကို အဲဒီလို လာမခေါ်နဲ့။ နင့်လီးက စောက်ပတ်အရည်တွေနဲ့ ငါ ဘယ်လို စုပ်ပေးရမှာလဲ။”
အဲဒီအချိန် ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရှိတဲ့ သွေးတွေရပ်ပြီး ကြက်သေ သေသွားသလိုပါပဲ။ ကျွန်တော် ချစ်ရတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် မာနကြီးလှတဲ့ ချစ်ဇနီးလေး ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ။ ပါးစပ်ထဲက အသံထွက်ပြီး အော်ပြီးတားနေပေမဲ့ အာခေါင်ထဲက အသံမထွက်လာတော့ဘူး။ နှလုံးတွေ အရမ်းခုန်တာမြန်ပြီး လက်တွေလည်း လုပ်မရတော့သလိုပါပဲ။ ရင်ထဲမှာ စူးပြီး အောင့်သွားပေမဲ့ ဘာမှ မလုပ်နိုင်တဲ့လူတစ်ယောက်လို ဆက်ကြည့်နေမိတယ်။ နှင်းနုတစ်ယောက် ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲ? အဲဒီလိုရိုင်းစိုင်းတဲ့ စကားမျိုးတွေ ဘယ်လိုပြောထွက်နိုင်ရတာလဲ။
ကျော်ထူး – “နင် စောက်ဖုတ်ထဲ ငါ့လီးနဲ့လိုးတာ ခံချင်ရင် ငါ့လီးပေါ်က ဟိုကောင်မရဲ့ အရည်တွေ တစ်စက်မကျန် ပြောင်အောင် လာလျက်ပေးစမ်း”
နှင်းနုတစ်ယောက် ဒူးထောက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်။ ဖြဲကားထားတဲ့ ကျော်ထူးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲက လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ စုပ်ပေးပြီး လီးအရင်းက အရည်ဖြူတွေကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်နေလေရဲ့။
ကျော်ထူး – “သေချာလျှာနဲ့ လျက်ပြီး အကုန် မျိုချလိုက် ”
ကျော်ထူးရဲ့ လက်တစ်ဖက်က နှင်းနုရဲ့ ဆံပင်တွေကို အားရပါးရ ဆွဲပြီးကို ခိုင်းနေတာ။ ကျော်ထူးရဲ့ လီးထိပ်က ဒစ်မဲမဲကြီးမှာလဲ အရည်ကြည်တွေ စီးကျလို့။
ကျော်ထူး – “လီးကို ဒစ်ကနေ စုပ်ပေး နင်ကြိုက်တဲ့ လရည်တွေ စထွက်နေပြီ။”
နှင်းနုက မဆိုင်းမတွ ဒစ်ထိပ်က ဒလဟောစီးကျလာတဲ့ လရည်တွေကို လျှာနဲ့ လျက်လိုက်တယ်။ ခဏတော့ ဒစ်ထိပ်တစ်ခုလုံး ပါးစပ်ထဲဝင်တဲ့ အထိမြှုပ်ပြီး စုပ်လိုက်၊ လျှာနဲ့လျက်လိုက်နဲ့ ဆက်တိုက်လုပ်နေတာ။ ကျော်ထူးရဲ့ လက်က နှင်းနုရဲ့ ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး အောက်ကိုဖိချလိုက်တော့ အင့်ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ နှင်းနုမျက်ရည်တွေဝဲသွားတယ်။ လီးက အာခေါင်ကို ထောက်နေပေမဲ့ လီးတစ်ဝက်တောင် မကျိုးသေးဘူး။
ကျော်ထူးရဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဖိချက်တွေကြောင့် နှင်းနု ပါးစပ်က အာခေါင်ခြစ်သံနဲ့အတူ ပြစ်ချွဲတဲ့ တံတွေးတွေ တလဟောစီးကျလာတယ်။ နှင်းနု ပါးစပ်ဖျားက လီးကြီးကို အထုတ်အသွင်းတွေ မြန်လာတယ်။
ကျော်ထူး – “ကောင်မ နင့်လင်တောင် မစုပ်ပေးဖူးဘူးမလား စောက်ရမ်းကြိုက်နေတာ မလား။”
နှင်းနု ပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကို စုပ်ပေးရင်း မပြတ်ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ လက်တစ်ဖက်က လီးအရင်းနား ဆုပ်ကိုင်ပြီး အပေါ်အောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ရင်း ပါးစပ်ကလည်း အထုတ်အသွင်းမပျက်နေဘူး။
အတော်ကြာတော့
ကျော်ထူး – “ငါလိုးချင်ပြီ ကုတင်ပေါ်မှာ ပေါင်လာဖြဲထား ”
ပေါင်ဖြဲပြီး ဒူးတွေထောင်ထားတဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ကျော်ထူး ဒူးထောက်လိုက်တယ်။ ဖြဲကားပြီး ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့ အစိပေါ်ကို သူ့ရဲ့လီးကြီး ဖိကပ်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းကို ပွတ်တိုက်နေတာ။ အောက်က နှင်းနုကလည်း တအင်းအင်းနဲ့ အပေါ်ကို ခါးကျိုးမတတ် ကော့ထားပေးနေတာ။
ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိပေမဲ့ အောက်ကို ငုံကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့်လီးက အရမ်းတင်းမာပြီး ဘောင်းဘီထဲမှာ ဖောင်းထွက်နေပြီ။ ဇစ်ကိုဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ လီးတစ်ခုလုံး ပေါက်ကွဲမတတ် အခြေအနေပါပဲ။ ဦးနှောက်နဲ့ နှလုံးသားမှာ ခံစားလို့ မကောင်းပေမဲ့ ကျွန်တော့်လီးကတော့ ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပြီး သစ္စာဖောက်နေပြီ။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ အပေါ်အောက်ထုနေရင်း ပြန်မော့ကြည့်လိုက်တော့ ကျော်ထူးရဲ့ လီးမဲကြီးက နှင်းနုမိန်းမကိုယ်ထဲ ဒစ်တောင်မြှုပ်နေပြီ။
တစ်ဝက်လောက် အတွင်းအထုတ်ပုံမှန်လုပ်နေရင်းကနေ တစ်ချောင်းလုံး ဇွတ်ကနဲ ထိုးချလိုက်တော့ နှင်းနု အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဒစ်ထိပ်ထိ ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း အားနဲ့ ပြန်ဖိချ၊ ဇွတ်ကနဲ ပြန်ဆွဲထုတ် ပြန်ဖိချနဲ့ အတွင်းအထုတ်တွေ သွက်လာတယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းအသွင်းထုတ်တွေကြား နှင်းနုတစ်ယောက် ညည်းသံတွေ အာမလို အားမရ ဖြစ်သံတွေနဲ့ ကျော်ထူးရဲ့လီးက ပေးစွမ်းတဲ့ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားနေလေရဲ့။
နှင်းနုရဲ့ ဖြူဖွေးပြီး ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့ အဖုတ်ထဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးမဲကြီးက ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေပေမဲ့ တကယ့်ကို လိုက်ဖက်လွန်းနေတယ်။ ကျော်ထူးရဲ့ တွဲကျနေတဲ့ ဘောတွေက နှင်းနုရဲ့ တင်ပါးကို တစ်ဖျတ်ဖျတ် ရိုက်နေသလိုပဲ။
ကျော်ထူး – “ကောင်းလား ငါ့လီးနဲ့လိုးပေးတာ ကောင်းလား ”
နှင်းနုတစ်ယောက် ပြန်မဖြေပေမဲ့ တဟင်းဟင်းနဲ့ အဆက်မပြတ် ညည်းနေတဲ့ အသံတွေက အရမ်းကောင်းနေတယ်လို့ ပြောနေသလိုပါပဲ။
ကျော်ထူး – “ဘာလဲ မဖြေနိုင်လောက်အောင် စောက်ရမ်းကောင်းနေတယ်ပေါ့ ဒီည တစ်ညလုံး စောက်ဖုတ်ပြဲတဲ့ အထိ လိုးမှာ ”
နှင်းနု – “ငါ အရမ်းကောင်းနေပြီ လိုးပေးပါအုံး စောက်ခေါင်းထဲက ယားနေလို့ ”
ကျော်ထူး ရုတ်တရက် လီးတစ်ချောင်းလုံး အပြင်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
ကျော်ထူး – “မပြီးသေးဘူး ကောင်မ… ငါ့လီးလာစုပ်ပေး ဒီည နင့်ကို မျော့တဲ့အထိလိုးမှာ ”
ကျော်ထူးရဲ့ ချောင်းဟန့်သံနဲ့အတူ ပါးစပ်ထဲက ချွဲပြစ်တဲ့ တံတွေးတွေ လီးဒစ်ထိပ်ပေါ် ထွေးချလိုက်ရင်း လက်တစ်ဖက်နဲ့ နှင်းနုဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ နှင်းနုပါးစပ်ကို သူ့လီးပေါ် တင်လိုက်တယ်။ အတော်ရွံစရာကောင်းနေပေမဲ့ အငမ်းမရစုပ်ပေးနေတဲ့ နှင်းနုကိုကြည့်ပြီး အတော်အံ့ဩသွားတယ်။ ငါ အရမ်းချစ်ရတဲ့ အိန္ဒြေရှင်မလေး ဒီလောက်တောင် ပျက်စီးသွားပြီလား
နှင်းနု – “အရမ်းယားနေပြီ လိုးပေးပါတော့ ”
ကျော်ထူး – “ဟိုကောင်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ပေးပြီး ငါ့ဘက်ကို ကုန်းပေး၊ အနောက်ကနေ ကုန်းပြီး လိုးပေးမယ် ”
နှင်းနု – “အဲဒီကောင်မဟာက ရွံစရာကြီး ယောက်ျားတကာနဲ့ ပတ်ခံနေတာ …ကြည့်အုံး နှုတ်ခမ်းသားတွေ မဲပြီး ပြဲလန်နေတာပဲ ”
တကယ်လည်း ဟုတ်တယ်။ အငယ်မအဖုတ်က နှုတ်ခမ်းသားတွေ ရှည်ထွက်ပြီး တွန့်နေတာ။ ခုဏက အလုပ်ခံထားရတဲ့ အရှိန်နဲ့ ပွင့်အားပြီး အတွင်းသားတွေတောင် မြင်နေရသလိုပဲ။
ကျော်ထူး – “ခုဏတောင် လီးမှာကပ်နေတဲ့ သူ့စောက်ပတ်ရည်တွေ လျက်နေပြီးမှ အခုမှ လာရွံပြနေတယ်… အငယ်မ ဒီကောင်မအတွက် ပေါင်ကားပေးလိုက်စမ်း ”
နှင်းနု အငယ်မပေါင်ကြားဝင်ပြီး အရည်ပေါင်းစုံနဲ့ ပွထနေတဲ့ စောက်စိကို လျှာနဲ့ ဖိလိုက်တယ်။ ဖင်ကို ကုန်းပြီး ကျော်ထူးဘက်ကို ပစ်လိုက်တယ်။
ကျော်ထူး – “ဒီလိုလိမ္မာမှ လိုးပေးလို့ ကောင်းမှာပေါ့… ကြည့်ထား နောက်ဆို နင့်စောက်ဖုတ်လည်း အငယ်မဟာလို ပြဲလှန်နေအောင် လုပ်ပေးမှာ ”
ပြောရင်းဆိုရင်း ကျော်ထူးလီးကို နှင်းနုအဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ရင်ပဲ ခုဏက လုပ်ထားတဲ့ အရှိန်ကြောင့် လျောကနဲ ဝင်သွားတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုမြန်ပြီး ပိုကြမ်းလာတယ်။ ခုဏက ဆက်ဆံနေတာထက် ပိုကြမ်းလာတယ်။
“အင်း.. အား.. အင်း.. “
နှင်းနုရဲ့ အသံတွေက မသဲကွဲတော့ဘူး။ တစ်ဖက်က နာလို့ညည်းတဲ့အသံ၊ တစ်ဖက်က ကောင်းလွန်းလို့ ညည်းတဲ့အသံ အကုန်ရောလျက်နေတယ်။ သေချာတာက ဒီခံစားချက်မျိုး နှင်းနုကို ကျွန်တော် မလုပ်ပေးနိုင်တာပဲ။ အံကြိတ်ပြီးခံနေတဲ့ နှင်းနုမျက်နှာက ကာမရမက်တွေနဲ့ အမှောင်ထုတွေ ဖုံးကွယ်သွားသလိုပါပဲ။
အားပါတဲ့ နှင်းနုရဲ့ ညည်းသံအရှည်ကြီးနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုစည်းဝါးကြလာတယ်။ နှင်းနုရဲ့ ညည်းနေတဲ့ အသံတွေ ငြိမ်ကျသွားတော့ ကျော်ထူးက သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ နှင်းနုတစ်ယောက် ကတုန်ကရင်နဲ့ ဒူးတွေချောင်ပြီး မွေ့ယာပေါ် ပုံကျသွားတယ်။
ပင့်သက်ရှိုက်သံနဲ့ နှင်းနု – “နင့်လီးက ကောင်းလိုက်တာ (မောပန်းနွမ်းနယ်သောလေသံဖြင့်)”
ကျော်ထူး – “ပြီးသွားလည်း နားလို့ မရသေးဘူးနော် ငါထပ်လိုးအုံးမှာ ”
နှင်းနု – “ငါ ထပ်မခံနိုင်တော့ဘူး ထင်တယ်… ငါ့ဟာတွေ အရမ်းကြိမ်းစပ်နေပြီ ”
ကျော်ထူး – “ပြီးသွားပြီဆိုတော့ အဲဒီလိုပြောပြီပေါ့… မရဘူး ငါလိုးအုံးမှာ မကျေနပ်သေးဘူး… အငယ်မ နင့်ကိုပေးထားတဲ့ ဟိုဆေးပုလင်း သွားယူခဲ့စမ်း ”
နှင်းနု – “ဘာဆေးပုလင်းလဲ ”
ကျော်ထူး – (သူ့ရဲ့ ကြီးမားတုတ်ခိုင်တဲ့ လီးကြီးကို ပွတ်သပ်ရင်း) “ပြီးရင် သိမှာပေါ့ ”
အငယ်မ – “ဆေးပုလင်းရပြီ ”
ကျော်ထူး – “နင့်အမကို အကုန်သောက်ခိုင်းလိုက် အမောပြေတယ် ”
နှင်းနု ဆေးပုလင်းကို အကုန်မော့ သောက်လိုက်တယ်။
ကျော်ထူး – “အငယ်မ လာကုန်းပေးစမ်း ”
အငယ်မ ကျော်ထူးရှေ့မှာ ကုန်းလိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျော်ထူးလီးကို ဆွဲပြီး သူ့ရဲ့ အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။
ကျော်ထူး – “လိမ္မာလိုက်တာကွာ မိန်းမဆိုတာ ဒီလိုထန်မှ ကြိုက်တာ ထန်လေလှလေပဲ ”
အငယ်မနဲ့ ကျော်ထူးက အတော်အတွဲညီတယ်။ စည်းဝါးလည်း အတော်ကိုက်တယ်။ ဆက်ဆံတဲ့ ပုံစံတွေတစ်ခုနဲ့တစ်ခုလည်း မထပ်ဘူး။ ညည်းသံတွေကလည်း အားရစရာတွေချည်းပဲ။ ဆောင့်ချက်တွေ ကော်လံပေးချက်တွေနဲ့ အတော်ကြည့်ကောင်းတယ်။
အတော်ကြာတော့ နှင်းနု အသံထွက်လာတယ်။
နှင်းနု – “နင် ငါ့ကို ဘာဆေးတွေ တိုက်လိုက်တာတုန်း ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိန်းမရအောင် ဖြစ်နေပြီ ”
ကျော်ထူး – “ကာမစိတ်ကြွဆေးလေ… ဘယ်လိုလဲ ခံချင်လာပြန်ပြီလား နင် အမြဲသောက်နေကြဆေးပေါ့ ”
နှင်းနု – “ဘယ်အချိန်က သောက်ဖူးလို့လဲ နင်လျှောက်မပြောနဲ့ ”
အငယ်မ – “အမ အိပ်ယာဝင်ခါနီးတိုင်း သောက်တဲ့ အမနွားနို့ထဲမှာ နည်းနည်းချင်း ထည့်ပေးတဲ့ ဆေးလေး ၃ လ လောက်တောင်ရှိပြီ မသိဘူးလား ”
ကျော်ထူးနဲ့ အငယ်မရဲ့ ရယ်သံတွေ တစ်ခန်းလုံး ဆူညံသွားတယ်။
နှင်းနု – “လူယုတ်မာတွေ ”
ကျော်ထူး နှင်းနုကို အတင်းဆွဲချုပ်ပြီး ကုန်းလျက်အနေအထားမှာထားပြီး အနောက်ဘက်ကနေ လက်နှစ်ဖက်ကို တစ်တောင်ဆစ်ကနေပြီး ဆွဲချုပ်လိုက်တယ်။ နှင်းနုတစ်ယောက် အားကုန် ရုန်းကန်နေပေမဲ့ ခုဏက ပြီးထားတဲ့ အရှိန်ရယ်၊ ဆေးအရှိန်ရယ်ကြောင့် ဘာမှ လုပ်မနိုင်ဘဲဖြစ်နေတယ်။
ကျော်ထူး – “အငယ်မ… ငါ့လီးကို ဒီကောင်မစောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပေးစမ်း ”
လီးကို နှင်းနုရဲ့ အဖုတ်ထဲ တေ့အပြီးမှာပဲ လီးတစ်ဆုံး ဖိသွင်းပြီး ဆက်တိုက် ညောင့်နေလိုက်တော့တယ်။ နှင်းနုမျက်နှာမှာ မျက်ရည်တွေ ရွဲလို့။
နှင်းနု – “နင်တို့ ယုတ်မာတယ် ငါ့ကိုယ်ငါ မထိန်းနိုင်တာ နင်တို့ကြောင့်ပေါ့… အခုတော့ ငါ့ဘဝတစ်ခုလုံး စုတ်ပြတ်သတ်နေပြီ၊ ငါ့ယောက်ျားကိုလည်း ဖောက်ပြန်မိသွားပြီ ”
ကျော်ထူး – “နင်ပဲ ငါ့ကို ရွံတယ်ဆို… နင်မရွံတော့အောင် ငါလုပ်ပေးတာလေ ကောင်မရဲ့ …အခုမှတော့ နောက်ပြန်ဆုတ်လို့လည်း မရတော့ဘူး၊ နင့်စောက်ပတ်က ငါ့လီးကို အရမ်းကြိုက်နေပြီ အခုလည်း ကြည့်လေ… နင့်ဟာက အတွင်းထဲကကို ရွနေတာ ဘယ်လောက် ကောင်းလိုက်လဲ ”
တကယ်လည်း ဟုတ်တယ်။ နှင်းနုတစ်ယောက် မျက်ရည်တွေရွဲပြီး နောင်တရနေပေမဲ့ နှင်းနုရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးနဲ့ အဖုတ်က အရည်တွေက ဘယ်လိုမှ လိမ်လို့မရသလိုဖြစ်နေတယ်။
နှင်းနု – “ယောက်ျားရေ တောင်းပန်ပါတယ်… ယောက်ျားရေ မိန်းမကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ အား အင်း .”
ကျော်ထူးရဲ့ လက်တွေက နှင်းနုရဲ့ ဆံပင်အုံလိုက် ထွေးယူလိုက်ပြီး အနောက်ကို ဆွဲလိုက်ကာ အားပြင်းပြင်းနဲ့ကို ဆောင့်နေတော့တယ်။
ကျော်ထူး – “ကောင်းလား နင့်လင်လီးနဲ့ ငါ့လီး ဘယ်ဟာ ပိုကောင်းလဲ ”
နှင်းနု – “ .”
ကျော်ထူး – “ကျယ်ကျယ်လေး ပြောလေ ငါမကြားရဘူး ”
နှင်းနု – “နင့်လီးက ပိုကောင်းတယ်… အား နင့်လီးက ပိုကောင်းတယ်… အား ခွေးဖြစ်မှတော့ ချီးရွံမနေတော့ဘူး … စိတ်ကြိုက်သာ လိုးပါတော့ အား . ငါ့စောက်ဖုတ်က နင့်အတွက်ပဲ ”
ပုံစံမျိုးစုံ ဆောင့်ချက်မျိုးစုံနဲ့ အငယ်မတစ်လှည့် နှင်းနုတစ်လှည့်နဲ့ ကာမဆက်ဆံပွဲကြီး စည်ကားနေလေရဲ့။ နှင်းနုထဲ ထည့်လိုက် အငယ်မထဲ ထည့်လိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ အဖုတ်တွေတောင် နီရဲကုန်ပြီ။
နှင်းနုတစ်ယောက် ကျော်ထူးရဲ့ အပေါ်က တက်ဆောင့်နေရင်း နှစ်ယောက်လုံး ညည်းသံအရှည်ကြီးနဲ့အတူ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်ကျသွားတယ်။ နှင်းနုတစ်ယောက် ကျော်ထူးရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် အိပ်ချလိုက်တယ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံး နှင်းနုအဖုတ်ထဲမှာ ထည့်လျက်ပေါ့။ ခဏနေတော့ ၃ ယောက်လုံး တစ်ကုတင်ထဲ အိပ်ပျော်သွားကြတယ်။
အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာတော့ နာရီကြည့်လိုက်တာ ၁၀ နာရီတောင် ထိုးနေပြီ။ ၃ နာရီကျော် ဆက်တိုက် ဆက်ဆံထားတော့ ချက်ချင်းအိပ်ပျော်သွားတာလည်း မဆန်းလှပါဘူး။ ကိုယ့်ဟာကိုတောင် ပြန်ထုရင်း ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြီးခဲ့မှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။
ဒါနဲ့ အိမ်ခြံထဲက အသာထွက်ပြီး ဟိုတယ်မှာပဲ သွားအိပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဟိုတယ်သွားတဲ့ တစ်လမ်းလုံးလည်း ရင်တွေအောင့်လို့ မျက်ရည်တွေ ရွှဲလို့ပေါ့။ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ ဇနီးလေး သူတစ်ပါးရင်ခွင်မှာ ပျော်ပါးနေတာမြင်ရတော့ အတော်လေးလည်း ခံစားရပါတယ်။ တစ်ဖက်ကလည်း သူ ဒီလိုပျော်ပါးနေတာကို ကြည့်ပြီး ထကြွလာတဲ့ကာမရာဂစိတ်တွေက ရင်ထဲမှာ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်နေခဲ့ရတာ။ ဟိုတယ်အခန်းထဲရောက်တော့ နှင်းနု၊ ကျော်ထူး၊ အငယ်မတို့ရဲ့ ၃ ပွင့်ဆိုင် ကာမဆက်ဆံပုံတွေကို မျက်စိထဲက ထုတ်မရနိုင်ခဲ့ဘူး။ မနေနိုင်တာနဲ့ ကိုယ့်လီးကိုယ် ထုတ်ပြီး အာသာဖြေလိုက်တာ သိပ်တောင်မကြာလိုက်ဘူး သုတ်ရည်တွေ မျက်နှာပေါ်အထိ ပန်းထွက်လာတဲ့အထိပဲ။ ဘဝတစ်လျှောက် အဲဒီလောက်ကောင်းတဲ့ အာသာဖြေမှုမျိုး တစ်ခါမှ မခံစားခဲ့ရဖူးဘူး။ စိတ်ထဲမှာ မျိုးစုံသော ခံစားချက်တွေနဲ့ တစ်ညလုံး အာသာဖြေလိုက်၊ ငိုလိုက်၊ ရယ်လိုက်နဲ့ မနက်သာ မိုးသာလင်းသွားတယ် ကောင်းကောင်းကို မအိပ်လိုက်ရဘူး။ အဲဒီလိုနဲ့ပဲ ဟိုတယ်မှာ ၃ ညလောက် အချိန်ကုန်သွားတယ်။
၃ ရက်မြောက်နေ့ ညနေပိုင်း အိမ်ပြန်ရတော့မယ်။ ရင်ထဲမှာ ဝန်ထုပ်ကြီး တစ်ခုခု ပိနေသလိုပါပဲ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နှင်းနုမျက်နှာတွေလည်း မကောင်းဘူး။ အသံတွေလည်း ကတုန်ကရင်နဲ့။ ဘာဖြစ်လဲသိနေပေမဲ့ ဘာမှမသိသလိုပဲ ဟန်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ ညနေအိပ်ချိန်လည်း ရောက်ရော ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင်လာပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချပါလေရော။
ကျွန်တော် – “နှင်းနု ဘာဖြစ်လို့ ငိုနေတာလဲ နှင်းနု ဘာဖြစ်လဲ ကိုယ့်ကိုပြောပြလေ ”
နှင်းနု – “ကို ကို နှင်းနု တောင်းပန်ပါတယ်… နှင်းနု ကို့အပေါ် ဖောက်ပြန်မိသွားပြီ ”
ရင်ခွင်ထဲ အတင်းတိုးဝင်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြွေးနေတဲ့ နှင်းနုကို တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်လိုက်ပြီး
ကျွန်တော် – “ကိုသိပါတယ် နှင်းနုရယ် ”
နှင်းနု – “ကို သိနေတယ်… ကို ဘယ်လိုသိသွားတာလဲ ”
ကျွန်တော် – “ကို ခရီးသွားမဲ့နေ့က မသွားဖြစ်ဘဲ အိမ်ကို ပြန်လာတော့ ဧည့်သည်အခန်းဘက်က မီးလင်းနေတာနဲ့ ပြတင်းပေါက်အပြင်ကနေ ကြည့်မိတော့ နှင်းနု ကျော်ထူးနဲ့ အငယ်မကို တွေ့တာပဲ ”
နှင်းနု မျက်နှာတွေ နှာရွက်တွေ အကုန်နီရဲသွားတယ်။ စိုးရိမ်ကြောက်ရွံ့တဲ့အသံနဲ့
နှင်းနု – “အဲဒါဆို ကိုယ်အကုန်မြင်သွားတာပေါ့ … ကိုယ်ဘာလို့ ဝင်မတားတာလဲ ”
ကျွန်တော် – “အခြေအနေက ကိုဝင်တားလည်း ဘာမှ မထူးတော့ဘူးလေ… နှင်းနုကိုယ်တိုင်တောင် အရမ်းတွေ စိတ်ပါနေတဲ့ဟာကို … ကို အကုန်မြင် အကုန်ကြားလိုက်ပါတယ်… နှင်းနု ဆေးခတ်ခံရတာလည်း ကိုသိပါတယ်… ကိုလည်း တောင်းပန်ပါတယ် နှင်းနုကို ကျော်ထူးလက်ကနေ မကာကွယ်ပေးနိုင်ခဲ့လို့ ”
နှင်းနု – “နှင်းနု တောင်းပန်ပါတယ် နှင်းနု တကယ်မရည်ရွယ်ခဲ့ဘူး နှင်းနုကို ကိုပြစ်သွားတော့မှာလား ”
ကျွန်တော် – ခေါင်းခါရင်း “ဘယ်တော့မှ မပြစ်သွားပါဘူး နှင်းနုရယ်… ကို နှင်းနုကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်ရင်တောင် နှင်းနုဘေးနားမှာ ဆက်ချစ်ပေးနေအုံးမှာပါ ”
နှင်းနု – “တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ်ရယ် နှင်းနု ကျော်ထူးကို သဘောမကျပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ နှင်းနုရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အသွေးအသားတွေက အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး… ကိုလည်းသိမှာပါ ”
ဘာမှ မပြောဘဲ နှင်းနုရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ စုပ်လိုက်တယ်။ နှင်းနုလည်း ပြန်စုပ်တယ်။ ဘဝတစ်လျှောက် အပြင်းထန်ဆုံး စုပ်နမ်းမှုပါပဲ။ အတော်ကြာတော့ နှင်းနု ကျွန်တော့် ငယ်ပါးကိုလာစုပ်တယ်။ ဘဝတစ်လျှောက် အစုပ်ခံရတာ ဒါ ပထမဆုံးပဲ။ ပါးစပ်ထဲက အငွေ့တွေနဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး နွေးပြီးတော့ ကောင်းလိုက်တာ။ မျက်စိထဲလည်း နှင်းနု ကျော်ထူးကို စုပ်ပေးတာတွေ ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာကျောလာတယ်။
ကျွန်တော် – “ကောင်းလိုက်တာ နှင်းနုရယ် ကိုယ် နှင်းနုကို လိုးချင်ပြီ ”
နှင်းနု ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်ချလိုက်ပြီး ပေါင်တွေ ဖြဲကားလိုက်တော့ နှင်းနုရဲ့ မိန်းမကိုယ်က ဟစိဟစိတောင် ဖြစ်နေတယ်။ ကျော်ထူးရယ် မင်းငါ့မိန်းမကို ဘယ်လောက်တောင် လိုးသွားတာလဲကွာ။ အဲဒီနေ့ညက နှင်းနုနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ တကယ့်မင်္ဂလာဦးညလိုပါပဲ။ နှင်းနုလည်း အရင်ကလိုမျိုးမဟုတ်ဘဲ သူကိုယ်တိုင် ပါးစပ်ကနေ ထုတ်ပြီး သူလိုချင်တာကို တောင်းဆိုတတ်လာတယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပေးဖို့ သူ့ရဲ့မိန်းမကိုယ်ကို စုပ်ပေးဖို့ သူဘယ်လိုပုံစံနဲ့ ခံချင်တဲ့အကြောင်းတွေပေါ့။
ကျွန်တော့်အတွက် နှင်းနုရဲ့ အဖုတ်က အရင်လို ကြပ်ကြပ်ထုတ်ထုတ်လေး ဖြစ်မနေတော့ပေမဲ့ နှင်းနုရဲ့ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ပုံစံနဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်တွေက ကျွန်တော့်ဘဝတစ်လျှောက် အကောင်းဆုံးသော စိတ်ကျေနပ်မှုကို ပေးနေတာ အမှန်ပါပဲ။ အတော်ညနက်မှ နှစ်ယောက်လုံး အတူ အချစ်ပန်းတိုင်ကို ပြိုင်တူရောက်သွားကြတယ်။ အဲဒီနေ့ည နှင်းနု ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ပေါ်မှီရင်း စကားတွေ အများကြီး ပြောဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။
ကျွန်တော် – “နှင်းနု အိပ်ပျော်သွားပြီလား ”
နှင်းနု – “အိပ်မပျော်သေးပါဘူး ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းတွေ ပြန်တွေးကြည့်နေတာ ”
ကျွန်တော် – “ဘာတွေတုန်း မိန်းမရဲ့ ”
နှင်းနု – “ကိုနဲ့ နှင်းနုအကြောင်းတွေပေါ့ … နှင်းနု ငယ်ကတည်းက လူကြီးမိဘရဲ့ စကားအမြဲနားထောင်ပြီး ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးနဲ့ ကြီးပြင်းလာခဲ့ရတာ… အခုလို အသက်အရွယ်ရောက်မှ လိင်စိတ်ပြင်းပြတဲ့ ခပ်ပျက်ပျက် အမျိုးသမီးဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့ဖူးဘူး… နှင်းနုဘဝတွေ အဖျက်ဆီးခံလိုက်ရသလိုပဲ… အခု နှင်းနုက အရင်တုန်းကလို စိတ်မျိုးနဲ့ ပြန်နေဖို့ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့အုံးမလား မသိနိုင်တော့ဘူး ”
ကျွန်တော် – “ကိုယ်လည်း တောင်းပန်ပါတယ် နှင်းနုရယ်… နှင်းနုကို မကာကွယ်ပေးနိုင်ခဲ့ဘူး ”
နှင်းနု – “ကို့ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး… နှင်းနုကိုယ်တိုင်က ပျက်စီးဖို့ ကံပါလာတာနေမှာပါ ”
ကျွန်တော် – “နှင်းနုကို တစ်ခုမေးကြည့်လို့ရမလား ”
နှင်းနု – “မေးလေ ကို ”
ကျွန်တော် – “နှင်းနုနဲ့ ကျော်ထူးနဲ့ ဘယ်လို စဖြစ်တာလဲ ကိုယ်သိချင်လို့ ”
နှင်းနု – “ကို တကယ်သိချင်တာလား နှင်းနု ပြန်ပြောပြရမှာ မဝံ့မရဲဖြစ်နေလို့ ”
ကျွန်တော် – “အင်း ပြောပြလေ ကိုယ်သိချင်တယ် ”
နှင်းနု – “လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ လကျော်လောက်က ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးသွားတော့ နှင်းနုတစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ အိပ်နေတာ… ဒါပေမဲ့ အရင်ကနဲ့မတူဘဲ ကာမစိတ်တွေ အရမ်းကြွပြီး အရမ်းအိပ်ရခက်ဖြစ်နေတာ ဘယ်လိုမှ အိပ်လို့မရနေခဲ့ဘူး… အငယ်မ နွားနို့ထဲခပ်လိုက်တဲ့ ဆေးကြောင့်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်… အတော်ကြာတော့ အခန်းအပြင်ဘက်က ညည်းသံတွေကြားပြီး နှင်းနုထွက်ကြည့်တော့ ဧည့်သည်အခန်းဘက်က ဖြစ်နေတယ် ”
ကျွန်တော် – “အငယ်မနဲ့ ကျော်ထူးလား ”
နှင်းနု – “အငယ်မက ကျော်ထူးကို ခေါ်လာပြီး အလိုးခံနေတာ… အခန်းတံခါးအပြင်က သူတို့နှစ်ယောက် အသံတွေကြားပြီး မိန်းမ နေလို့ထိုင်လို့မရတဲ့အထိ ယားလာခဲ့တယ်… အတွင်းက သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ချင်စိတ်တွေ ထိန်းလို့မရခဲ့ဘူး… အခန်းတံခါးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဖွင့်လိုက်တော့ အထဲက တံခါးက သော့ခတ်ထားဘူး… အဲဒီအချိန်က နှင်းနုကို ထောင်ချောက်ဆင်ထားတယ်ဆိုတာ နှင်းနုမသိခဲ့ဘူး … တံခါးကြားကနေ ချောင်းကြည့်တော့ နှင်းနု မျက်လုံးတွေပြူးသွားတဲ့အထိပါပဲ ”
ကျွန်တော် – “ကျော်ထူးရဲ့ လီးမဲကြီးကြောင့်လား ”
နှင်းနု – “နှင်းနုဘဝမှာ ဒီလောက်ကြီးပြီး မဲပြောင်နေတဲ့ လီးမျိုး မျက်စိရှေ့မှာ ကိုယ်တိုင် မြင်ရမယ်လို့ မထင်ခဲ့ဖူးဘူး… အငယ်မနဲ့ ကျော်ထူးရဲ့ ဆက်ယက်နေတဲ့ ပုံက ကြောက်ခမန်းလိလိပါပဲ… နှင်းနု စိတ်တွေ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်ပြီး ထဘီတစ်ကွင်းလုံး ကျွတ်ကျသွားတာ မသိလိုက်တဲ့အထိပါပဲ… နှင်းနု အစေ့တွေကို လက်ထိပ်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်နေမိခဲ့တယ်… ခဏကြာတော့ ကျော်ထူးက “အငယ်မ နင့်အမကို သွားခေါ်စမ်း” ဆိုတဲ့ အသံကြားမှ နှင်းနု အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာတယ်၊ နှင်းနု အခန်းဘက်ကို ပြန်ပြေးဖို့ လုပ်ခဲ့ပေမဲ့ အချိန်မမီတော့ဘူး အငယ်မနဲ့ ကျော်ထူး အတင်းချုပ်တာခံရပြီး ကုတင်ပေါ် ခေါ်သွားတာ ခံလိုက်ရတယ် ”
နှင်းနုလည်း ရှုံးပေမဲ့ အခြေအနေက မရတော့ဘူး။ နှင်းနုကိုယ်တိုင်လည်း ဆေးအရှိန်ကြောင့် အရမ်းစိတ်တွေပါနေပြီ။ အဲဒီအချိန် ဟိုအယုတ်တမာ ကျော်ထူးက အတင်းချုပ်ပြီး လိုးတော့တာပဲ။ အစပိုင်း သူ့ရဲ့ ဒစ်ထိပ်ဝင်သွားတော့ အတော်နာတယ်။ ဘဝမှာ နောက်တစ်ခေါက် အပျိုရည် ထပ်ပျက်ရသလိုပဲ။ အတော်လေးလည်း နာတယ်။ အတင်းကြီးတော့ ဖိမသွင်းဘူး။ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်နဲ့ အတွင်းအထုတ်လုပ်နေတာ။ နာကျင်တာတွေ သိပ်မရှိတော့ဘဲ သိသိသာသာကြီးကို ကောင်းလာတာ။ သူ့ရဲ့လီးနဲ့ ပွတ်တိုက်အရသာ အတော်လေးကောင်းတာ ဆေးအရှိန်ကြောင့်လည်း ပါမယ်ထင်တယ်။
ကျွန်တော် – “အရမ်းကြီးကောင်းတာလား ”
နှင်းနု – “အစပိုင်းတော့ တော်တော်လေးနာတယ်၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာတော့ တော်တော်ချည်းကို ခံစားလို့ကောင်းတယ်၊ တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်ဆောင့်ထည့်တာ သားအိမ်ခေါင်းတွေတောင် ဆောင့်မိပြီး အတော်နာတဲ့အထိပဲ၊ အဲဒီနာတဲ့ ခံစားချက်ကိုက ကောင်းတဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့ ပေါင်းပြီး ကောင်းနေသလိုကို ဖြစ်လာတာ၊ မိန်းမ ယောက်ျားတွေ အများကြီးနဲ့ မဆက်ဆံဖူးပေမဲ့ သေချာတယ်၊ အဲဒီလို ခံစားချက်မျိုးပေးနိုင်တဲ့ ယောက်ျားမျိုး သိပ်မရှိလောက်ဘူး ”
ကျွန်တော် – “ဖြစ်နိုင်ပါတယ် ကိုယ့်လို လီးတိုတွေ မလုပ်ပေးနိုင်တဲ့ ခံစားချက်မျိုးပေါ့ ”
နှင်းနု – “ကိုနဲ့တော့ သူ့ကို မနှိုင်းယှဉ်ချင်ပါဘူး၊ ကိုနဲ့ လိင်ဆက်ဆံရတာက ရင်ကိုနွေးထွေးစေတယ်၊ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ခံစားရတယ်၊ မင်းသမီးလေးတစ်ပါးလို ပျော်ရွှင်စေတယ်၊ ကျော်ထူးနဲ့ ဆက်ဆံရတာက မသိရင် ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင် အပျက်မလုံးလုံး ဖြစ်သွားသလိုပဲ၊ ယုတ်ညံ့တဲ့ စကားလုံးတွေအောက်မှာ နှစ်ပြားမတန်အောင် ပြောပြီး အဆက်ဆံခံရတာ ”
ကျွန်တော် – “ဒါပေမဲ့ ဖြစ်တည်မှု နှစ်မျိုးလုံးကို ကြိုက်နေတာ မလား ”
နှင်းနု – “အင်း ကျော်ထူးနဲ့ လိင်ဆက်ဆံရတာ အရမ်းကောင်းတယ်၊ နှင်းနုကိုယ်တိုင် နောက်တစ်ခါ မလုပ်တော့ဘူးလို့ ကတိပေးမိရင်တောင် အဲဒီကတိကို လွယ်လွယ်နဲ့ ဖျက်မိမှာ အမှန်ပဲ ”
ကျွန်တော် – “ကိုယ့်ရဲ့ မင်းသမီးလေးလည်း ဖြစ်ချင်တယ်၊ ကျော်ထူးရဲ့ ဖာသည်မလေးလည်း ဖြစ်ချင်တယ်ဆိုပါတော့ ”
နှင်းနု – “မိန်းမ ကို ရွံသွားပြီထင်တယ် ”
ကျွန်တော် – “မရွံပါဘူးနော် နောက်ဆို အရင်ထက် အတိုးချပြီး ချစ်ပေးပါမယ်နော်၊ တစ်ခုတော့ရှိတယ် ကျော်ထူးနဲ့တော့ လိုက်မပြေးသွားနဲ့နော် ”
နှင်းနု – “ကျော်ထူးအကြောင်းလည်း ကိုသိသားနဲ့၊ မိန်းမတွေသာ လိုက်ဆက်ဆံချင်တာ ဘယ်တော့မှ အတည်ကြံပြီး အိမ်ထောင်ပြုမဲ့ ကောင်မျိုးမဟုတ်ဘူး ”
နှင်းနုပြောတာလည်း တကယ်ဟုတ်ပါတယ်။ ကျော်ထူးက ဘယ်တော့မှ မိန်းမတစ်ယောက်ထဲအတွက် ဘဝကို နှစ်မြှုပ်မဲ့ ကောင်မျိုးမဟုတ်ဘူး။
နှင်းနု – “ဒါပေမဲ့ နှင်းနု စဉ်းစားမိတာတစ်ခုရှိတယ်၊ အမြဲသာ ကျော်ထူးလို မဆံ့မပြဲကြီးနဲ့ ပုံမှန်ဆက်ဆံနေရင် အငယ်မလို နှုတ်ခမ်းသားတွေ ရှည်ထွက်လာတော့မယ်ထင်တယ် ”
ကျွန်တော် – “ဘာမှ မဖြစ်လောက်ပါဘူး မိန်းမရယ်… စိတ်ထဲသိပ်မထားပါနဲ့ နောက်တစ်ခါ မိန်းမနဲ့ ကျော်ထူး ဆက်ဆံတာကို ထပ်ကြည့်ချင်မိသေးတယ်ကွာ ”
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့်အလုပ် ပုံမှန်လုပ်ရင်း အရင်လို ခရီးသွားရင်းပေါ့။ ကျွန်တော်ခရီးသွားတဲ့အချိန်တိုင်းလည်း ကျော်ထူးလည်း အိမ်ရောက်ရောက်လာတတ်ပြီး နှင်းနုနဲ့ အငယ်မကို လာဆက်ဆံတုန်းပေါ့။
ကျွန်တော်ခရီးကပြန်လာတိုင်း နှင်းနုပြောပြတဲ့ ကျော်ထူးနဲ့ သူ့ရဲ့ ဆက်ယက်ပုံတွေကို တဝကြီး နားထောင်ပြီး နှင်းနုနဲ့ လိင်ဆက်ဆံရတာက တကယ့်ကို စည်းစိမ်ကြီးတစ်ခုလိုပဲပေါ့။ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း အဆင့်တက်လာပြီး ကျော်ထူးတစ်ယောက် ကျွန်တော်တို့ မင်္ဂလာကုတင်ပေါ်ထိ တက်ပြီး နှင်းနုကို လိုးတဲ့အထိပါပဲ။ တစ်ခါတလေ ကျော်ထူးနဲ့ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တစ်လှည့် နှင်းနုကို လိုးတဲ့အထိ ဖြစ်လာခဲ့ကြတာပါပဲ။ နှင်းနုကိုယ်တိုင်လည်း ပျက်စီးခြင်းမျိုးစုံနဲ့ ပျက်စီးနေတာပေါ့။
ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ကျော်ထူးကောင်းမှုနဲ့ အငယ်မကို ဆက်ဆံခွင့်ရခဲ့တာပေါ့။ ကျော်ထူးလို လူမျိုးနဲ့ ဆက်ဆံတာများလို့ အရည်ထူပြီး ပြဲလှန်နေတဲ့ အဖုတ်က ကျွန်တော့်လို လီးတိုတဲ့ သူအတွက်တော့ အရသာသိပ်မရှိလှပါဘူး။ သူ့တော့ ကောင်းလား မကောင်းလား ကျွန်တော်လည်း မသိဘူး။ ကျွန်တော်သိတာက ကျွန်တော်ချစ်တဲ့ နှင်းနုလေး အရမ်းကောင်းနေတယ်ဆိုတာပဲ။
ပြီးပါပြီ…