ကျောင်းဆရာမလေးဆွေဆွေမြင့်တစ်ယောက် ထမင်းစားနားချိန်ဝယ် ဖုန်းဖွင့်လိုက်ပြီး Facebook သုံးနေခိုက် မက်စင်ဂျာကနေ စာပို့တာတွေ့လိုက်သည်။
“အော်…ကောင်းမြတ်ဆီကကိုး”
“ဟိုင်း! ထမင်းစားပြီးလား ဆွေဆွေ”
သူမ ချစ်သူဟောင်းပေါ့။ အခုတော့အိမ်ထောင်ကိုယ်စီနဲ့ ဖြစ်နေကြပါပြီ။
”အေး ပြီးပြီ နင်အခုဘာတွေလုပ်နေလဲ”
“ငါလား?…စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့လျှောက်သွားနေတာဟ…အခုတောင် နင်စာသင်နေတဲ့ရွာနားက ငါ့ဦးလေးစိုး ခြံထဲမှာ”
“ဟင် နင်ဘာတွေဖြစ်နေလို့လဲ ပြောပါဦး”
“ငါ မမိုးနဲ့ကွာရှင်းပြီးတာ ဆယ်ရက်လောက်ရှိပြီ… ကလေးကတော့ သူနဲ့ပါသွားတယ်ပေါ့ဟာ”
“ဟယ် ဖြစ်ရလေ ကောင်းမြတ်ရယ်…စိတ်မကောင်းလိုက်တာ”
“အဲ့ဒါတွေအသာထားဟာ… အခုနေ့လယ်ခင်း ငါနင်နဲ့ အေးဆေးတွေ့ပြီးစကားပြောချင်လို့… အဲ့ဒါ နင် ဦးလေးစိုးခြံထဲလာခဲ့ပါလား? ဒါမှမဟုတ် ငါလာခေါ်ရမလား?”
ဆွေဆွေမြင့် ကောင်းမြတ်နဲ့ အခုလိုနှစ်ယောက်ထဲသွားတွေ့လို့ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်။
“ဟင့်အင်း..ငါမအားဘူးလေ စာသင်ချိန်ရှိသေးတယ်၊ နောက်မှ နင်အိမ်လာလည်ရင်းပြောလေဟာ”
“နင်မလာရင်တော့ ငါတို့နှစ်ယောက် လင်မယားလုပ် တမ်းကစားထားတဲ့ ဗီဒီယိုတွေ လိုင်းပေါ်တင်ပြီသာမှတ်၊ ငါကပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်တတ်တယ်ဆိုတာ နင်သိပါတယ် ဒါပဲ”
”ကတုန်”
ကောင်းမြတ်က ပြောပြီးသွားတာနဲ့ လိုင်းအောက်သွားလေသည်။ အခုမှ တကယ့်အခက်နဲ့ ဆွေဆွေမြင့်ကြုံရလေပါပြီ။ ကောင်းမြတ်နဲ့က ဆယ်တန်းကျောင်းသား ဘဝမှာထဲက ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြတဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းလေ။ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲတွေဖြေပြီးတဲ့နောက်ဆုံးနေ့မှာ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့အခန်းလေးမှာ ချိန်းတွေ့ကြတယ်။ အခန်းထဲမှာကောင်းမြတ်က မတ်တတ်ရပ်အနေအထားနဲ့ သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်တာကို ပထမဆုံးအကြိမ်မို့ ဆွေဆွေမြင့် ရင်ထဲဗြောင်းဆန်သွားအောင် တုန်ရီလှိုက်မောစွာ ခံစားလိုက်ရတယ်။
နောက်တော့ ကောင်းမြတ်ရဲ့လက်တွေက တင်းကားပြည့်ဖြိုးနေတဲ့ သူမရဲ့တင်သားစိုင်တွေကို ပွပ်သပ်ဆုပ်နယ်လိုက်တော့ ယောင်ယမ်းပြီး ကောင်းမြတ်ရဲ့ခါးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ပြန်လည်ဖက်ကိုင်မိပြန်တယ်။
စုပ်အားပြင်းပြင်းနဲ့အနမ်းတွေက လည်တိုင်ဖြူကျော့ကျော့မှာ အနီကွက်တွေထင်လာရတဲ့အထိ ခံစားရပြန်တော့ ကိုယ်လုံးချင်းတွေပူးကပ် ရစ်ပတ်လာရုံမက ဆီးခုံချင်းပါဂဟေဆက်ကုန်တယ်။
ဆွေဆွေမြင့် တဟင်းဟင်းနဲ့ နတ်ပူးသလိုတုန်ယင်လာပြီး ဒူးတွေညွှတ်ကျနေတော့မှ ကောင်းမြတ်က အိပ်ယာခင်းပေါ်လှဲချလိုက်သည်။အလောတကြီးဖြင့် ဆွေဆွေမြင့်အင်္ကျီ ထမီများကိုချွတ်တော့ ငြင်းဆန်နေတဲ့သူမကို ကောင်းမြတ်က ကားယားခွ လက်နှစ်ဖက်ထောက်လိုက်ပြီး ထမီကိုအပေါ်လှန်တင်လိုက်ကာ ထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကိုတံတွေးဆွတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဆွေဆွေမြင့်အတွင်းခံဘောင်းဘီနှုတ်ခမ်းကိုဆွဲဟလိုက်ကာ ဆောက်ဖုတ်အပေါက်ဝ ဒစ်ခေါင်းတေ့လိုက်ပြီး တဆုံးထိုးထည့်လိုက်သည်။
“အင့်…အ အ အ အမေ့ ဟီးနာတယ်… နာတယ်ကောင်းမြတ်ရဲ့ …ပြန်ထုတ်ပါ ဟီး”
နှစ်ယောက်စလုံးက အစိမ်းသက်သက်အရိုင်းလေးတွေဖြစ်နေပြီး နှုးနှပ်နေတာတွေမရှိဆိုတော့ ဆွေဆွမြင့် အဖုတ်က အရည်စွတ်စိုနေတာမျိုးမဖြစ်ဘူးလေ။ ဒါ့ကြောင့်ဆွေဆွေမြင့် မချိမဆန့်ခံလိုက်ရကာ အမေတ အော်နေရလေသည်။ ကောင်းမြတ်ကတော့ ဝင်သွားတဲ့သူ့လီးတန် ကျင်ခနဲဖြစ်ကာ တင်းကျပ်ကျပ် အရသာခံစားနေရပြီဆိုတော့ အားရှိကာ မနားတမ်း လိုးညှောင့်နေတော့သည်။ “ဇိခနဲ…ဖျစ်ခနဲ…အင့် အ အဟင်း” ဆိုတဲ့အသံတွေနဲ့အတူ သိပ်မကြာလိုက်၊ ကောင်းမြတ်ရဲ့သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေ ဆွေဆွေမြင့်ဆောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်လေသည်…
ပက်လက်အနေအထားကနေ ငုတ်တုတ်ထထိုင်ပြီး ဆွေဆွေမြင့်က သူမပေါင်ခွကြားထဲငုံ့ကြည့်လိုက်ခါ
“အဟီး…ဟင့် ကောင်းမြတ်… နင်သိပ်ရက်စက်တဲ့ကောင်… ငါ့အပျိုရည်ပျက်သွားပြီ… ငါတော့ဗိုက်ကြီးတော့မှာပဲ အဟင့် ဟင့် ရွှတ်”
တရှုံ့ရှုံ့ငိုကြွေးနေတဲ့ ချစ်သူဆွေဆွေမြင့်ကို သိုင်းဖက်ထားရင်း ကောင်းမြတ် ချော့မြှုနေရသည်။
“မငိုပါနဲ့ဆွေဆွေရယ်… ငါစိတ်မထိန်းနိုင်လို့ဖြစ်သွားမိတာပါ… နောက်ပြီးနင်ပြောသလို ဗိုက်လည်းမကြီးစေရပါဘူးဟာ… ဒီခေတ်မှာတားဆေးသောက်ဆေးတွေ အများကြီး ငါဆေးဝယ်တိုက်မှာပါ”
မျက်ရည်အရွှဲသားနဲ့ မော့ကြည့်လာတဲ့ဆွေဆွေမြင့်ကို လက်တဖက်နဲ့ မျက်ရည်သုပ်ပေးလိုက်ရင်းကနေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းဟဟလေးကို ဖိကပ် စုပ်နမ်းထားလိုက်သည်။
အသက်ရှုနှုန်းတွေမြန်ဆန်လာသလောက် သွေးသားဆန္ဒတွေလည်း နှစ်ဦးသား ပြန်လည်နိုးကြွလာပြန်လေသည်။ ဒီတစ်ခါ ကောင်းမြတ်က ဆွေဆွေမြင့်အပေါ်အင်္ကျီကို လိပ်တင်လိုက်ပြီး စူဖြိုးခါစနို့သီးခေါင်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်သည်။ လက်တဖက်က ဆွေဆွေမြင့်အတွင်းခံထဲ လက်ထိုးနိူက်လိုက်ပြီး အရည်များစိုရွှဲပြည့်သိပ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်ထည့်မွှေလိုက်တော့ ဆွေဆွေမြင့်တွန့်လိမ်ကော့ပျံလာပြီး တဟင်းဟင်း ညည်းသံများထွက်လာသည်။
အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ ထမီကိုပါတခါထဲချွတ်လိုက်ပြီး ကောင်းမြတ်က ဆွေဆွေမြင့်ကို အသာအယာပက်လက်လှဲချလိုက် ပြီး သူ့ပုဆိုးကိုပါချွတ်လိုက်တော့သည်။ သုတ်ရည်များဖြင့်ပြောင်တင်းဖူးဖေါင်းထနေတဲ့ ဆောက်ဖုက်အကွဲထဲ သူ့လီးကိုထိုးစိုက်ချလိုက်တော့ လျှောခနဲဝင်သွားသည်။
စောစောတုန်းကလို ခြောက်ကပ်မနေလေတော့ ဆွေဆွေမြင့်လည်း အရသာထူး ခံစားလိုက်ရရင်း မျက်လုံးများမှေးစင်းကျသွားပါလေတော့၏။
“အင့် ရှီး အ အ ဟင်းဟင်း”
ကောင်းမြတ်ရဲ့ အထုတ်အသွင်း လိုးစောင့်ချက်များအတိုင်း ဆောက်ဖုတ်ကျပ်ကျပ်လေးက တုန့်ပြန်ညှစ်ယူလာတာကိုက နှစ်ယောက်လုံး ကာမစည်းစိမ်တွေပြည့်နှက် နေတော့သည်။
ဆယ်မိနစ်ခန့်အကြာမှာတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ယမ်းလာကြပြီးသော် ဒုတိယအကြိမ် သုတ်ရည်ပူနွေးနွေးများ ဆွေဆွေမြင့် ဆောက်ခေါင်းတလျှောက်စီးဝင်သွားလေသည်။ ထိုနေ့က ဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်းတောင်မသိလောက်အောင် နှစ်ယောက်သား ကာမရေယဉ်ကြောကို အတိုင်းမသိ မျောခဲ့မိကြလေသည်။ ကောင်းမြတ်နဲ့ ချစ်သူဘဝအစမှာကတည်းက အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရပြီးနောက် ဆွေဆွေမြင့် ရဲ့ ကာမတဏှာဟာ အရှိန်မသတ်နိုင်အောင်ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။
တစ်ပတ်လျှင် နှစ်ခါလောက်တော့ တောရွာဘက်က ကောင်းမြတ်ရဲ့ ဦးလေးခြံခင်းထဲကတဲမှာ ချိန်းတွေ့ကြပြီးသော် အားပါးတရလင်မယားခန်းဖွင့်ကြသည်။
တကယ်တမ်းအိမ်ထောင်ကျတော့ ဆွေဆွေမြင့် အဒေါ် ရဲ့ ယောကျ်ားဘက်ကတူတော်စပ်တဲ့ ကိုကိုမောင်နှင့် ဖြစ်လေသည်။ မိဘအသိုင်းအဝိုင်းတွေရဲ့ဖိအားပေး တိုက်တွန်းတာတွေကြောင့် ဆရာမပေါက်စဘဝမှာပဲ မင်္ဂလာဆောင်ခဲ့ရသည်။ သူမကြောက်နေမိသည်က မင်္ဂလာဦးညကို။
ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကောင်းမြတ်နဲ့က အလွန်အကျွံအလုပ်ခံထားသဖြင့် သူမပိပိဟာ အပေါက်ကျယ်နေပြီလေ။ ကံကောင်းချင်တော့ မင်္ဂလာဦးညမှာ ကိုကိုမောင်တစ်ယောက် နည်းနည်းမူးလာပြီး အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ဆွေဆွေမြင့်ကို ခဏသာနမ်းဖက်လိုက်ခါ ထမီကိုအထက်လှန်တင်ပြီးသကာလ ဒလကြမ်းလိုးပါတော့သည်။ သူမအော်ဖို့တောင် သတိမရမိလောက်အောင် အံ့သြ မှင်သက်မိနေသည်။
ကိုကိုမောင်ရဲ့လိင်တံဟာ သာမန်ထက်ကိုလွန်ကဲနေတာပါ။ သူမရဲ့ကျယ်နေပြီထင်ရတဲ့ ဆောက်ပက်ဟာ တင်းကျပ်ပြည့်နေတယ်။
“အင်း အ”
ကိုကိုမောင်ဟာ တစ်ချက်ထိုးထည့်ပြီး ခဏစိမ်နေပြီးခါမှ လိင်တံကို တထစ်ထစ်နဲ့ပြန်စွဲထုတ်သွားလိုက်တာ ဆွေဆွေမြင့် ညည်းသံနဲ့အတူသူမအောက်ပိုင်းပါ ကော့တက်ပါသွားလေသည်။ နောက်တစ်ခါ လချောင်း မာမာတောင်တောင်ကြီးထိပ်ဖျား ပြန်စိုက်ဝင်လာပြီး ထက်ဝက်လောက်မှာ ရပ်သွားသည်။
ထို့နောက် မြန်မြန် သွက်သွက်စောင့်ချက်များစိပ်လာပြီး သားအိမ်ခေါင်းထိပ်အထိ လချောင်းထိပ်ဖျားဝင်စောင့်ပြီးသော် တအင်းအင်းအသံများဖြင့် သုတ်ရည်များဖျောခနဲ ပန်းထုတ်သွားလေသည်။
ထိုညက တစ်ကြိမ်သာဆက်ဆံပြီး ကိုကိုမောင်မူးမူးနှင့် အိပ်ပျော်သွားချိန်အထိ ဆွေဆွေမြင့် အားမရ လိုအင်မပြည့်စွာဖြင့် ချစ်သူ ကောင်းမြတ်ကို တမ်းတနေမိတော့သည်။
“တောင်တောင် တောင်တောင်”
၁၂ နာရီ ကျောင်းတက်ခေါင်းလောင်းထိုးသံကြားမှ အတိတ်ဆီလွင့်မျောနေတဲ့စိတ်တွေ ပြန်စုစည်းလိုက်ပြီး ဆွေဆွေမြင့် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ နေ့တဝက်ခွင့်တင်လိုက်ခါ ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ကောင်းမြတ်ချိန်းဆိုရာ ဦးလေးစိုးခြံတဲဆီ ထွက်လာလိုက်သည်။ ခြံတဲဝမှာရပ်စောင့်နေတဲ့ ကောင်းမြတ်။ သူ့ဆီတစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လာနေတဲ့ဆွေဆွေမြင့်ကို အာသာငမ်းငမ်းငေးကြည့်နေမိသည်။
သူ့ရဲ့အသွေး အသားတွေထိုးနှစ်ခဲ့ရာ ဆွေဆွေ့ကိုယ်လုံးအလှက ကလေးတစ်ယောက်မွေးပြီးမှ ပိုဖွံ့ထွားလာသလိုပင်။ စူမို့အစ်ထွက်နေတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာက လမ်းလျှောက်တိုင်း ဘေးနှစ်ဖက်ကားထွက်နေလေတဲ့ တင်ပါးအယ်အယ်ကြီးတွေနဲ့ ဆွေဆွေမြင့် အနားရောက်လာသည်။
“လာ ဆွေဆွေအထဲဝင်”
ကောင်းမြတ်က တဲထဲမှကွပ်ပျစ်ပေါ် ဆွေဆွေမြင့်ကို ထိုင်စေပြီး တဲတခါးပိတ်လိုက်သည်။ ယင်းနောက် အငမ်းမရပင်ဆွေဆွေမြင့် နှုတ်ခမ်းထူထူကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်သည်။
တစ်ခုခုပြောချင်နေပုံရနေတဲ့ ပါးစပ်ကို ပြောခွင့်မပေးတော့ဘဲ ကြာမြင့်စွာစုပ်နမ်းတော့ရာ အသွေးအသားတွေထကြွလာကြတော့သည်။ တခဏအတွင်း ကျောင်းစိမ်းထမီနှင့် အင်္ကျီတို့ မရှိတော့တဲ့ ဖုဖုဖေါင်းဖေါင်း ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသော ဆွေဆွေမြင့်ရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဒူးထောက်အနေအထားနဲ့ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်သည်။
“နေဦး မလုပ်နဲ့အုံး ကောင်းမြတ်၊ နင်လိုချင်တာ ငါ့ဆီကရပြီးရင် နင့်ဆီကဗွီဒီယိုဖိုင်ကို အပြီးဖျက်ပေးရမယ်…နင်ကတိပေးပါ”
လိင်တံခေါင်းကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး လုပ်မလို့ပြင်နေတဲ့ကောင်းမြတ် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
ထို့နောက် မိမိအကြိမ်ပေါင်းများစွာလိုးခဲ့ဘူးတဲ့ စောက်ပက်တပတ်နွမ်းအပေါက်ဝကို လီးတေ့လိုက်ကာ ဖိနှစ်စောင့်ချပစ်လိုက်သည်။ သိမ့်ခနဲ မြေစိုက်တဲလေးယိမ်းထိုးသွားသလို ဆွေဆွေမြင့်လည်း အီစိမ့်တက်သွားအောင်ခံလိုက်ရသည်။ ဒီမရောက်ခင်ကတည်းက အတိတ်ကအတွေးထဲဝယ် နစ်မျောခံစားလာခဲ့တော့ ကာမစိတ်ထကြွနေခဲ့ကာ အရည်ကြည်များဖြင့်အတိ ပြီးပြည့်နေတဲ့ သူမအင်္ဂါစပ်က အလိုပြည့်စွာခံစားနေရပြီလေ။ ကောင်းမြတ် ဆိုတာကလည်း နွားသိုးကြိုးပြတ်ဒလစပ်ကို ဆောင့်လိုးနေတော့ “ဗျစ် ဖျစ် ဖလပ်” ဆိုတဲ့အသံတွေ ဆူညံနေတော့သည်။
“အ… အင်း ခဏနား အအင့် ….နားပါဦးလား အင့် ….ကောင်းမြတ်ရယ်”
”ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆွေဆွေ”
“နင်က မနားတမ်းဆောင့်လုပ်နေတာ ငါ့စောက်ပက်ကျိန်းစပ်နေပြီ”
“မနားနိုင်ဘူး ဆွေဆွေ…. ရှီးအား… နင်ကငါ့ကို သစ္စာမဲ့သွားတဲ့ ကောင်မ… အင့် ဟာ”
ပြောလည်းပြော ပေါင်နှစ်ချောင်းအပေါ်ဖက်မတင်ကာ ကောင်းမြတ်က အားကုန်စောင့်လိုးနေတော့သည်။ တဖန်အားမရစွာဖြင့် သူမကို လေးဖက်ထောက်စေပြီး အနောက်ကနေ ခါးကိုင်ညှစ်ရင်း အတင်းထိုးထည့်လိုက်တော့ သူမဒူးခေါင်းများ ပွန်းပဲ့နာကျင်သွားတာသိလိုက်သည်။ မုဒိမ်းကျင့်သလို သူမကိုကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်းလိုးနေတာ ကောင်းမြတ်မှဟုတ်ပါလေစဟုပင် အတွေးမှားမိသည်အထိ ဖြစ်ရသည်။ သို့သော်လည်း ဆွေဆွေမြင့် ထိုအရသာကို မက်မောခံစားနေမိပြန်တာကလည်း ဖြစ်နေပါသေးသည်။
“အား…ရှီး….ဖျစ် ဗျစ်”
အော်ဟစ်ညည်းတွားသံနှင့်အတူ သူမတင်ပါးအား ကောင်းမြတ်ဆီးခုံဖြင့် ဖိကပ်ထိုးစိုက်ကာ သုတ်ရည်များပန်းထုတ်လိုက်တော့ သူမစောက်ခေါင်းထဲ နွေးခနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။
ကောင်းမြတ်က မတ်တတ်ထရပ်ပြီး ပုဆိုးကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ ဆွေဆွေမြင့်လည်း ထမီယူဝတ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီဝတ်မယ်လုပ်တော့ ကောင်းမြတ်က
“ထမီရင်ရှားနဲ့ပဲနေဦး… ငါမဝသေးဘူး ထပ်လုပ်အုံးမှာ ဆွေဆွေ”
“ဟင်… တော်ပြီပေါ့ ကောင်းမြတ်ရယ် ငါအချိန်သိပ်မရဘူး”
“ကျောင်းဆင်းဖို့ တစ်နာရီလောက်လိုပါသေးတယ်ဟ… ငါအားရအောင် လုပ်ပါရစေဟာ နင်ကလည်း”
ဘယ်လိုမှငြင်းဆန်မရတော့ဘဲ ကောင်းမြတ်ရဲ့ ဒေါသတကြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းအလိုးများဒဏ်ကို မျော့နေအောင် ဆွေဆွေမြင့်ခံနေရလေတော့သည်….
ပြီးပါပြီ…